dirhem pul gönderib teleb etdi ki, Qurani-kerimdeki “İnsanların elesi vardır ki, onun dünya heyatı haqqın-dakı sözleri senin xoşuna geler. O, qelbinde olana da (dili ile üreyinin bir olmasına) Allahı şahid gösterer. Halbuki, o, düşmenlerin en qeddarıdır” ayesinin (Beqere, 204) guya Eli ibn Ebutalib (e) baresinde, ardınca gelen “İnsanların elesi de vardır ki, Allahın razılığını qazanmaq yolunda öz canını feda eder. Allah öz bendelerine qarşı çox mehribandır» ayesinin (Beqere, 207) ise o hez¬reti şehid etmiş Ebdürrehman ibn Mülcem baresinde nazil olduğu haqqında Peyğemberden yalan hedis uydurub, xütbe zamanı camaat üçün söylesin. (Halbuki, mehz ikinci aye Imam Elinin (e) şeninde nazil olmuşdur ve bütün tefsir alimleri bunu tesdiq etmekdedirler). Semüre verilen mebleğle razılaşmayıb teklifi redd etdi. Müaviye mebleği ikiqat artırıb 200 min dirhem gönderdi. Semüre yene menfi cavab verdi. Müaviye mebleği bir qeder de artırıb 300 min dirhem teklif etdi. Amma cavab menfi oldu. Axırda Müaviye pulu 400 min dirheme çatdırdı. Bu defe Semüre razı olub, onun istediyi yalan hedisi camaat üçün revayet etdi (Şeyx Abbas Qummi. Sefinet el-Bihar, I, 655).

İbn Ebil-hedid yazır ki, hicri IV esrin evvellerinde yaşamış Nifteveyh leqebli meşhur edib İbn Erefe bu barede demişdir: “Sehabelerin fezileti barede yalançı hedislerin çoxu Beni-Ümeyyenin zamanında, onlara yaxın olmaq ve yaltaqlanmaq meqsedile uydurulmuşdu. Bunu edenler Beni-Haşimi eksiltdiklerini düşünürdüler” (İbn Ebil-hedid. Şerh Nehc el-belağe, XI, 46).

O dövrde Peyğemberin (s) adından uydurulmuş bezi hedisler öz mezmununa göre, heqiqeten, gülüş doğurur:

“Şübhesiz, Allah öz vehyini üç nefere emanet edib: mene, Cebraile ve Müaviyeye”.

“Allah yanında emin (emanetdar, etibarlı) olanlar yeddidir: lövhi-mehfuz, qelem, Israfil, Mikail, Cebrail, Mühemmed ve Müaviye”.

“Men elmin şeheriyem, Eli onun qapısı, Müaviye ise bu qapının halqasıdır”.

“Ey Müaviye! Sen mendensen, men de sendenem”.

“Müaviye ibn Ebu Süfyan

<< 1 [2] 3 >>