Elvidasız get...
Sen gelmeden önceydi bütün bunlar,
Qaranlıqdan qorxmağım,
özümü sıxmağım, özümden çıxmağım.
Önceydi umidsizliyim.
Divar kimiydim,kar, kor söz keçmeyen...cansız.
Ve bir gün sen geldin
Görmediyim, bilmediyim yerden,
sualsız, cavabsız özün kimi
gelişin de gözel oldu üzün kimi.
Seni o üzden sevdim
Hec kime qarışmadan,
Heç kimden soruşmadan,danışmadan lal kimi geldin.
Özünle meni de getirdin mene,
ehsen sene...
Sen gelmeden önceydi..
Dünyamın iki rengi deyişe bilirdi, ağı ve qarası...
ve bir de tenhalığımın sağalmayan yarası.
Sen gelmeden önceydi fesillerin yoxluğu,
Yaşanmayan illerin çoxluğu.
Payız kimiydi bütün fesiller,
Her ilde uç defe köçürdüm payızdan-payıza...
Sen gelmeden önceydi
sevgi serlerimin qırıq misralarında çabaladığım anlar.
Ve bir gün sen geldin,
Yeniden doğuldum
bu defe anamdan yox, getirdiyin sevgiden doğuldum.
Deyişdiyimi düşunmüşdüm,
heyif, çox heyif...
Indi yene de gedirsen!
Sebebsiz geldiyin ücündür belke,
sene qal da deye bilmirem,
Helelik...
get, amma elvidasız get..
Elvida boyda bir ağrını daşıya bilmerem daha,ezizim!
Iqbal Nehmet (yeni)
