qızları ve kürekeni Elidir. Peyğemberin Ehli-beytinin yalnız onun zövcelerinden ibaret olduğu da neql edilmişdir. Sonra o bildirir ki, ereb dilinde «et-teehhul» sözü evlenmek me‘nasında işledilir ve arvadı, uşaqları olan kişiye «ehil», evlenmeyen şexse «azeb», kişiye en yaxın insanlara onun ehli, Allah-tealaya ve peyğemberine yaxın olan insanlara ise övliyalar deyilir».
«Tec el-arus» kitabında bu mesele ile bağlı deyilir ki, «Mezheb ehli onu qebul edib inanan insanlar, kişinin ehli zövcesi ve övladlarıdır. Qur’anın «el-Qeses» suresinin 29-cu ayesinde de hemin bu me‘na nezerde tutulur. Bu ayede bele qeyd olunur:
"Musa (onillik xidmet) müddetini başa vurub ailesi ile birlikde (Misire teref) yola çıxdığı zaman Tur dağı terefde bir od gördü…".
(«El-Qeses», 29)
Ayedeki aile sözü ile Musa peyğemberin zövcesine işare olunur. Mehemmed peyğemberin ehli dedikde de onun zövceleri, qızları ve kürekeni Eli (Allah ondan razı olsun!) qesd olunur. Hemçinin onun ehlinin ona yaxın kişi qohumlarını, nevelerini ehate etdiyi de qeyd olunmuşdur. Aşağıdakı ayelerde de yuxarıda qeyd etdiyimiz me‘na nezerde tutulur. Allah-teala Qur’anda buyurur:
«Ehline namaz qılmağı emr et, özün de ona (namaza) sebrle davam et»
(«Taha», 132).
Diger Qur‘an ayesinde ise bele deyilir:
«…Ey Ehli-beyt! Allah sizden çirkinliyi yox etmek ve sizi tertemiz (pak) etmek ister»
(«el-Ehzab», 33).
Başqa bir ayede Allah-teala buyurur:
«… Ey ev ehli! Allahın merhemeti ve bereketi sizin üstünüzde olsun…»
(«Hud», 73).
Belelikle her peyğemberin ehli onun ümmeti ve milletidir. Allah-teala Qur’anda buyurur:
«O öz ümmetine namaz qılmağı, zekat vermeyi emr edirdi…»
(«Meryem», 55).
Ayede İsmayıl peyğemberden behs edilir ve oradakı «ehl» sözü yuxarıda qeyd etdiyimiz me‘nanı ifade edir.
Hemçinin «el-Misbah el-munir» kitabında bu mesele ile bağlı deyilir: «Kişinin ehli onun qadınlarına, ev ehline ve terefdarlarına deyilir».
Bununla da dilçi alimlerin qeyd etdiyi delillerden peyğemberin (s.) Ehli-beyti dedikde

<< 1 [2] 3 >>