Ereb dili mütexessisleri ve islam alimleri Ehli-beyt mefhumunun me‘nasını geniş şekilde şerh edibler. Onlar yalnız dörd neferin – Eli, Fatime, Hesen ve Hüseynin (Allah onlardan razı olsun!) Ehli-beytden olduğunu iddia edenlerin eksine olaraq, bu mefhumun en evvel peyğemberin (s.) heyat yoldaşlarını ehate etdiyini bildiribler. Ehli-beytin yalnız dörd neferden ibaret olduğunu söylemek dilçi alimlerin ve din alimlerinin bu mesele ile bağlı söyledikleri fikirlere, elece de Qur‘an ve Sünneye ziddir.
İbn Faris «Meqayis el-luğa» kitabında: «Erebce et-teehhul sözünün evlenmek me‘nasında işlendiyini, kişinin ehli onun arvadına ve ona en yaxın insanlara, evin ehli onun sakinlerine, islam ehli onu qebul edib Allah-tealanın qoyduğu qayda-qanunlara emel eden insanlara» – deyildiyini bildirir.
Dilçi alim er-Rağib el-İsfahaninin bu meseleye münasibeti beledir: «Kişinin ehli onun qohumlarına ve onunla eyni dinde olan insanlara deyilir. Hemçinin bu, senetleri eyni olan, bir evde ve ya ölkede yaşayan insanlara da aiddir. Eslinde ise kişinin ehli onunla bir yerde yaşayan şexslerdir. Sonralar bu me'na daha da genişlenerek aralarında qohumluq elaqesi olan insanlara da şamil edilmişdir. Qeyd edek ki, Qur’anın «el-Ehzab» suresinin 33-cu ayesine göre Ehli-beyt deyildikde peyğemberin ailesi nezerde tutulur. Hemin ayede deyilir:
"…Ey ehli-beyt! Allah sizden çirkinliyi yox etmek ve sizi tertemiz (pak) etmek ister"
(«el-Ehzab», 33).
Belelikle, kişinin ehli dedikde zövcesi, islam ehli dedikde ise onun qayda-qanunlarına emel eden insanlar nezerde tutulur. Sonra o bildirir ki, erebce, kişi evlenerse ona aile sahibi oldu deyilir ve birine Allah-teala seni Cennetde evlendirsin dedikde hemin me’na nezerde tutulur».
İbn Manzurun «Lisen el-arab» kitabında qeyd edilir ki, «Mezheb ehli onun ardıcıllarına, islam ehli onun qayda-qanunlarına emel edenlere, emr ehli hakimlere, ev ehli onun sakinlerine, kişinin ehli ona en yaxın insanlara deyilir ve Peyğemberin (s.) Ehli-beyti onun zövceleri,

[1] 2 3 >>