Salam olsun sene, ey hesreti gözlerde qalan!
Salam olsun sene, ey ayrılığı derde salan!

Sene dil açdı könül, sensen ümidim, ey eziz,
Senedir tekce gümanım, ey olan pak, temiz.

Neçe illerle menim nazımı çekdin o qeder,
O qeder zehmetini men eledim zay, heder.

Yeni müşkülleri bildim yeni fürset görüşe,
Nöker olsam da sene, hey seni verdim her işe.

Daha besdir deyirem öz-özüme, gel ki, yene,
Deyişen sözdür, özümse ele evvelki yene.

Çöken her bir gece qelbim alışır hesretden,
Seherin arzusu qoymur ki, düşe taqetden.

Bu qeder olmasa müşkül, unudardım seni men.
Unudardımsa da, hetmen qoruyardın meni sen.

Seni her dem yada salsam, tapıram zövqü-sefa,
Seni bildim hemişe cümle çetinlikde deva.

Senin isminle geler meclise xoş etri-bahar,
Ey, olan canıma canımdan eziz, nazlı nigar.

Seni tay tutmamışam zülfi-qara her yetene,
Ne bu dünya, ne bu dünyadakılar taydı sene.

Açılanda teze güller, bezeyende çemeni,
Unudub her şeyi, ancaq düşünür qelb seni,

Çıxacaq sanki yerinden, ele bil ki, sözü var,
Meger olmazmı sözü - her terefi derdü-qubar!

Bu könül bağçasının ter gülü sensen, gözelim,
Seni şad etmeyime kaş sebeb olsun emelim.

Ne qeder olsa da gülşende gözel, taze çiçek,
Seni bildim güli-renam, dexi gülşen ne gerek?

Qedemin deydi bu dünyaye, şeref tapdı cahan,
Senin üçün telesir, tez ötüşür dövrü-zaman.

Senin arzunla ağaclar boy atır, yarpaq açır,
Senin eşqinle güneş her terefe şöle saçır.

Seni görmek ümidiyle göz açır körpe uşaq,
Seni bir gün tanımaqçun yaranır onda maraq.

Seher-axşam nefesi tenge düşen biçare,
Qem elinden bükülen qeddi, qalan evvare,

Düzülerler qapına cümle geda dilde dilek,
Yapışarlar eteyinden, edesen çare, kömek.

Ele gün yoxdu bizi tapmaya bir taze bela,
Yeni bir qemle el açdım qapına, kani-sexa;

Birisi başı kesir, sonra taxır nizelere,
Birisi qemçi vurur, rehm elemir körpelere.

O kesik başa olar cümle ezadarı feda,
Biliner aşiq olan, ta yetişer

[1] 2 >>