adlandırırlar. Soyuqqanlılıqla: “gedib mini etdirdim” deyerek, özlerini ele aparırlar ki, sanki söhbet çürümüş bir dişin xaric edilimesinden gedir.

Hetta bir çox hallarda onlar diş hekimine gederken, aborta nisbeten daha çox qorxu hissiyyatı keçirirler.

“Mini” zamanı qadının uşaqlığına, iti kenarları olan ve diger terefden tozsorana benzeyen qurğuya birleşdirilmiş, plastmas boru yeridilir.

Tezyiq altında uşağın bedeni kiçik-kiçik hisselere parçalanaraq qanlı kütle şeklinde xüsusi qaba sorulur...
12 heftelik hamilelikden sonra abort edilmesi üçün maşaya oxşayan daha bir tibbi alet –"aborsanq" da lazım olur, çünki artıq bu zaman uşağın ayaqları, qolları vardır, onun sümükleri ise möhkemlenmeye başlayır.

Hekim bu aletle uşağın qolunu, ayağını ve ya onun bedeninin diger hissesini tutaraq burma hereketleri ile uşağın bedeninden qoparır. Bu vehşilik uşağı hisselere bölüb tam çıxardana qeder defelerle tekrar olunur... Uşağın onurğa sütununu xaric etmek üçün o hisse-hisse sındırılmaqla, uşağın başı ise parçalanaraq hisselere bölünmekle xaric olunur. Tibb bacısının vezifelerinden biri abortdan sonra uşağın parça-parça çıxarılan hisselerini bir yere yığaraq onun tam şekilde xaric edilmesine emin olmaqdan ibaretdir...

Abort zamanı baş veren bu facienin daha da ağırlaşması ondan ibaretdir ki, ana betninde olan uşaq... ağrıları da hiss edir! Bu artıq qebul olunmuş ve sübut olunmuş bir faktdır. Artıq 7-ci heftesinde uşaq başını ağrı olan terefden kenara qaçırır ve ya yana çevirir (heyatının diger dövrlerinde olduğu kimi)...

Aborta heç bir halda beraet qazandırmaq olmaz! Bunu ne insanlıq qarşısında, ne de Allah qarşısında etmek mümkün deyil! Bu zaman körpenin ölümüne göre günah eyni seviyyede hem qadının, hem ona icaze veren ve ya mecbur eden kişinin, hem de, elbetde ki, hekimin ve diger bu vehşilikde iştirak eden tibb işçilerinin üzerine düşür.

Eger ana betninde olan uşaq xestedirse, onda ne etmeli?- deye kimse soruşa biler. Bu halda onlara

<< 1 [2] 3 4 5 >>