Sevgilim...
Neyleyimki sen evlisen...
Arzularım, Xeyallarım sensiz qalıb...
Gecelerim "iz"-siz qalıb,
Dodaqlarım çatlaq-çatlaq
Öpüşüne hesret qalıb...
Neyleyimki sen evlisen...
Meni seven,ezizleyen,saçlarıma tumar çeken...
Baxışıyla gözlerimi gözlerine kilidleyen, Aşiq eden...
....Sen evlisen!
İki oğul sahibisen...
Menim sene çatmır elim
Arzularım,ümidlerim...
Elden geden sevinclerim...
Yalan olmuş gerçeklerim...
Keçmişimin tilsimisen,
Neyleyimki sen evlisen...
Neyleyimki Sen evlisen.!?
Axı men de bir insanam...
Hisslerim var!
Sensiz sene hesret qalan günlerim var...
Axı men de bir insanam...
Üreyim var!
Qırıq-qırıq, sınıq-sınıq
Bu eşqimde viran olan bir dünyam var...
O dünyamda sen-MENİMSEN...
Nakam qalan son eşqimin kilidisen...
Neyleyimki sen evlisen...
Men sevende subay idin,
Gece mene qonaq idin... Bu eşqime ortaq idin
Göz yaşımı gözlerim de hebs edirsen
Bu sevgini menle birge defn edirsen?!
Anlamırsan...
...Ve gedirsen!
Gileyim var,derdlerim var...
Söyleyecek sözlerim var...
...Dinlemirsen!
Kim bilir?
Belke de sen mensizliye üzülürsen...
...menim kimi?
Yarım qalan bu sevginin ağuşunda ezilirsen...
...xezan kimi?
Biliremki getmelisen...!
...Sen evlisen!
Ne olsunki ,bu sevgimin temelisen?
Artiq gecdi..Bitmelisen...!!!
