Heyat... Neler öyrenmedim ki, senden...?! Öyretdin ki...
Gedene qal demeyeceksen... Gedene qal demek - yazıqlara, dönmeyene dön demek - acizlere, layiq olana get demek - güclülere yaraşar... Heç kime layiq olmadığından artıq deyer verme, yoxsa deyersiz olan sen olarsan...
Düşün... Kim incide biler seni, senden başqa? Kim doldura biler içindeki boşluğu, sen istemesen? Kim xoşbext ede biler seni, eger sen hazır deyilsense? Kim sever seni, sen özün özünü sevmesen? Her şey sende başlayıb, sende qurtarır... Yeter ki, ürekli ol! Tükenme, tüketme, tüketdirme içindeki yaşamaq sevgisini...
Ya çare sensen, ya da çaresizsen...
Ele bir heyat yaşadım ki, cenneti de gördüm, cehennemi de... Ele bir eşq yaşadım ki, aslı olmağı da gördüm, el çekmeyi de... Bezileri seyr ederken heyatı en qabaq terefdeki sıradan, özümü sehnede tapdım ve oynadım... Ele bir rol verdiler ki, mene - oxudum, oxudum, anlamadım... Öz-özüme danışdım bezen evimde... Hem esebleşdim, hem güldüm halıma...
Sonra dedim ki, söz ver özüne...
Denizleri sevirsense, dalğaları da seveceksen!
Sevilmek isteyirsense, evvelce sevmeyi bileceksen!
Uçmağı bilirsense, yere düşmeyi de bileceksen!
Qorxaraq yaşayırsansa heyatı, yalnız seyr edeceksen!
Unutmayaq ki, eger heyatın şirinliklerini qebul edirikse, onun aclarını da qebul etmek mecburiyyetindeyik...
