Bu gün men seni gördüm,
Salam vermek istedim,
Üzünü yana tutdun.
Söyle, illerden beri
Qelbimizin bir duyub
bir vurduğu illeri,
Axı, ne tez unutdun?
Beş ilde gözümüzden axan o qanlı
seller,
Bir salama deymedi?
Heç üzüme baxmadan yanımdan nece
keçdin?
Sen eşqin salamını qorxuyamı deyişdin?
Yoxsa sen öz ehdine, ilqarına ağ oldun?
O qeder yaxın iken, bu qeder uzaq
oldun.
Şirin gülüşlerimiz, acı feğanlarımız
Bir salama deymedi?
Qayğılı anlarımız, qayğısız anlarımız
Bir salama deymedi?
Sen neyledin, bir düşün!
Yalnız indi anladım; ah, sen daha
menimçün
Elçatmaz bir çiçeksen,
Yaşanmış günlerim tek geri
dönmeyeceksen!...
Qop ey tufan, es ey yel! Xezel olum,
tökülüm
Düz beş il üreyimde
Beslediyim mehebbet, bir salama
deymedi.
Bir günlük hesretime döze bilmeyen
gülüm,
Bes ne oldu? Bu hesret bir salama
deymedi?
Getdin, dalınca baxdım, can ayrıldı
canımdan,
Sen nece etinasız öte bildin yanımdan?
Ah çekdim, başım üste yarpaqlar esdi,
gülüm,
Senin qelbin esmedi.
Arxana da baxmadın!
Niye senin yolunu mehebbetin
kesmedi?...
Qazancımız de, bumu?
Deyilmemiş o salam elvidamız oldumu?
Sen mene zülm eyledin, mene zülm
yaraşır.
Bir salama deymeyen eşqe ölüm
yaraşır!
