İmam Hüseynin (e) şeirleri
Tarixden melumdur ki, mesum imamlar öz heyatları boyunca bezi şeir parçaları söylemişler. Bu şeirlerin bir qismi başqa müelliflere aid olmuşdur, yeni imamlar yeri geldikce mövzuya uyğun olaraq keçmiş ve müasir şairlerin edebi irsinden iqtibas etmişler.
Bununla yanaşı imamların özleri de şeir qoşmuşlar. Qurani-kerimde şairlik (o zamankı ereb mühitinin şeraitine uyğun olaraq) hessas peşe kimi xatırlanır, bir hissesi istisna olmaqla şairlerin azğın ve günahkar olduqları vurğulanır. Hezret Mühemmed Peyğember (s) şeir dememişdir, çünki bu halda müşrikler Qurani-kerimi onun tebinin mehsulu hesab ede bilerdiler. Yasin suresinde de buna işare edilib: “Biz ona (Muhemmed eleyhisselama) şer öyretmedik ve bu ona heç yaraşmaz da. Ona vehy olunan ancaq öyüd-nesihet ve (haqla batili ayırd eden) açıq-aşkar Qurandır” (Yasin, 69).
Lakin mesum imamlar vehy sahibi olmadıqları üçün, onların şairlikde ittiham edilmeleri tehlükeli deyildi. İmam Elinin (e) şeirleri hecmce daha çox ve daha meşhurdur. Hetta o hezrete aid olan şeir parçalarını “Divani-Emirelmöminin” adı altında toplamış ve neşr etmişler. Doğrudur, hemin kitabdakı şeirlerin bir qisminin İmam Eliye (e) aid olması barede şübheler vardır. Amma o hezretin şeir söylemesi, en azından, ezizlerini itirerken mersiye demesi ve döyüş meydanında recez (herbe-zorba şeri) oxuması inkaredilmez heqiqetdir.
Edebiyyat böyük tesir gücüne malik faydalı tebliğat üsulu sayılır, ona göre de imamlarımız bunu diqqetden kenar buraxmamışlar. Dini menbelerde bütün imamların dilinden şeir parçaları qeyd edilmişdir. En böyük hedis mecmuesi sayılan “Biharül-envar”da bu qebilden xeyli material mövcuddur. “Biharül-envar”dakı mesumlara aid edilen şeirleri toplayaraq ayrıca kitab halına salmışlar. Hemin kitabda Hezret Fatime (e) ve 12 imam da daxil olmaqla mesumların 2700 beytden artıq şeri cemlenmişdir.
Mesumların edebi irsinde İmam Hüseynin (e) şeirleri xüsusi yer tutur. Qeyd edek ki, adıçekilen kitabda İmam Hüseynin (e)

[1] 2 3 >>