ilahi nezareti ve mesuliyyeti hemişe hiss eden insandır. Quranın bir neçe başqa ayesi de teqvalıların xoş aqibetinden söz açır (Duxan, 51-52; Mürselat, 41; Red, 35; Nehl, 31; Hicr, 45; Fürqan, 15 ve s). Allah-teala teqva sahiblerinin cennete düşeceyini beyan etmekle yanaşı, bu barede en kiçik şübheni de yaxına buraxmır: “Lakin Rebbinden qorxanları (cennetde) bir-birinin üstünde tikilmiş otaqlar (behiştin yüksek meqamları) gözleyir. Onların altından çaylar axar. Bu, Allahın vedidir. Allah vede xilaf çıxmaz!” (Zumer, 20).
Ali-İmran suresinde teqvalıların meskunlaşacağı cennetin tesevvüregelmez ölçülerini (genişliyi göylerle yer üzü qeder) beyan eden Allah bu gözel axiret mekanının mehz teqvalılardan ötrü nezerde tutulduğunu vurğulayır. Daha sonra ise cennete layiq görülecek teqvalıları aşağıdakı ifadelerle vesf edir: “O mütteqiler ki, bolluqda da, qıtlıqda da (mallarını yoxsullara) xercleyer, qezeblerini udar, insanların günahlarından keçerler. Allah yaxşılıq edenleri sever” (Ali-İmran, 134). Növbeti ayede ise mütteqilerin öz günahlarını yada salıb tövbe etmelerinden ve bir daha hemin günaha dönmemelerinden danışılır.
Cennete aparan yolun esas şertlerinden biri de haqq yolda sabitqedem olmaq, çetinliklerden qorxmamaq, herdemxeyallıq göstermemekdir. Quranda buyurulur:
“Şübhesiz: “Rebbimiz Allahdır!” – deyenlerin, sonra da (sözünün üstünde) möhkem duranların (qiyamet günü) heç bir qorxusu yoxdur ve onlar qem-qüsse de görmeyecekler! Beleleri cennetlikdirler, onlar (dünyada) etdikleri (yaxşı) emellerin evezi olaraq orada ebedi qalacaqlar!”
(Ehqaf, 13-14).
İnsanı cennete aparan exlaqi deyerlerden biri de sebirdir: “Ve onları etdikleri sebr müqabilinde Cennetle ve (geyecekleri) ipekle mükafatlandıracaq” (İnsan, 12). Red suresinin 23-24-cü ayelerinde de bu fikir tesdiqlenerek beyan edilir ki, sebir edenler cennetde sakin olacaq ve melekler onları salamlayacaqlar.
Ayelere nezer saldıqca insanı cennete aparan diger xüsusiyyetlerle de tanış oluruq. Bunlardan biri de

<< 1 [2] 3 >>