Her kes bilir ki, öz şexsiyyetine hörmet etmek ve özünü sevmek mütleqdir. Eyni zamanda özüne hörmet qoymayan ve sevmeyen insan başqasını seve ve hörmet qoya bilmez. Lakin heqiqi, real olaraq bunu heyata keçirmek ve istemek her kesde alınmır.

Ekseriyyet melum olan ve ya olmayan sebebden özlerinden bir o qeder de razı deyiller: Onlarda bezi keyfiyyetler ve bezi xüsusiyyetler vardır ki, daim bundan narazıçılıqlarını bildirirler. Bunu çox vaxt özümüze lazım olan qiymeti ve deyeri vere bilmemeyimiz ile elaqelendirmiş oluruq.

Ne üçün biz özümüze lazım olan deyeri vere bilmirik?

İlk önce qeyd edim ki, özümüze deyer verme her şeyden önce etrafdakı insanların bize verdiyi deyer neticesinde formalaşmış olur artıq bunu bele qebul etmiş oluruq. Xüsusi olaraq yeniyetmeler tamamile öz hereketlerini, fealiyyetlerini analiz etme kimi qabiliyyetinde olmadığı halda etrafdakıların düşüncesine esasen deyişmeye çalışırlar.

Bundan elave qeyd etmek lazımdır ki, yaşamımız boyunca biz mütemadi olaraq real obraz olan “Men”-i, (eslinde biz “O”-yuq), ideal obraz olan “ Men”-le müqayise etmiş oluruq( kim ki, olmaq isteyirik). Eger real olan “Men” öz yerini asanlıqla ideala vererse hemin an özümüze olan deyerimiz ve qiymetimiz alçalmış olur. Netice olaraq daim özümüzden narazıçılıqlar baş qaldırmış olur. Mütemadi olaraq sebeb axtarırıq ve düşünürük. Özümüze deyer verme alçaldığı zaman ise biz artıq öz fealiyyetimizden heç bir uğur gözlemirik, biz sadece uğursuzluqlardan qaçmaq ve gizlenmek isteyirik. Eger hetta biz uğur elde etmiş olsaq bele neticeni xarici faktorlarımızla elaqelendirmiş oluruq. Bu zaman ise insanda qapalılıq yaranmış olur, insan özüne qapanır.
Unutmayın ki bizim bütün düşüncelerimiz material xarakter daşımaqdadır.
Ona göre: Eger siz inanırsınızsa siz İNSANSINIZ,Eger siz bilirsiniz ki, Siz dünyanın en gözel qadınısız, Eger siz sözün esl menasında Kişinizse, bu zaman hem görkem, hem davramış ve netice olaraq sizin bütün qüvveniz daxili veziyyetinize yönelmiş

[1] 2 >>