Vidalaşmaq asandır..
‘Her şey gözel idi seninle başlayar..
Özüne yaxşı bax ve helelikle biter..
Ne qeder uzatmaq istese de insan bu qederdir..
Dilde bu qeder..
Halbuki gözler.. Çox uzun danışar.. Esl vidanı onlar eder..
Çox şey söyleyerler..
Vida kimi deyil, daha çox ‘qal` demek isteyerler..
Eller sıxar özünü.. Tutmamaq üçün onunkileri..
Bedeninse sertleşmişdir..
Sarılmaq isteyib sarıla bilmemiş kimi..
İşe yaramaz son nöqte qoyular ve geder terefler..
Çetin olan bu deyil eslinde..
Bütün o yaşanılanların yanında iki deqiqe elini sıxmışsan sarılmamaq üçün özünü tutmusan çoxmu çetin..?
Çetin olan sonrasıdır..
Vida sonrası..
Evvel ağlayarsan ayrılar ayrılmaz..
Sonra bir sessizlik çöker üstüne..
Ağılına bir-bir yaşadıqlarınız etdikleriniz geler..
Girdiyiniz her küçe deyilen her söz canlanar bir-bir xeyalinde..
Ardından bir ümid varsa qarşı terefden yalvarmalar dön demeler başlayar..
Netice yoxsa yene..
Ağlayarsan…
Sonra sonra başlar üsyanlar..
Niye girdi heyatıma niye..
Nifret etdiyini sanarsan..
Buna inanarsan..
Amma sonra anlarsan seninki nifret deyil günden güne çoxalan bir sevgi ve sen bu sevgini basdırmaq üçün özünü aldatmısan..
Sevirem demeye başlayarsan yeniden..
Uzaqdan sevmek buna deyersen..
Eslinde hele deli kimi isteyirsen onu..
Vida..
Bele çetindir vidalar…
Dilde asan dörd herf heyatının romanını yazar sene..
Buna göre sevmirem VİDALARı…
Ölüm kimi sonraları…
Niye heç getmeyecekmiş kimi severler amma heç sevmemiş kimi gederler…?
