Vyetnamda bir Amerikan generalı «temizlik» herekatı zamanı alması lazım olan bir kendi daş daş üstünde qalmayana qeder bombalatdırır.
Xüsusi birlikler kendi mühasireye alar ve tek-tek evleri axtarıb «temiz» hesabatını verib, «alındı» siyahısına bir yenisini elave edib ele kendden ayrılarken, arxalarından tek bir el ateş ediler.
Yene inanılmaz bir bombardman başlar. Göbelek kimi yükselen alov topları, maşınlıların sinir pozucu sesi ve arxasından qorxunc bir ölüm sessizliyi…
Yene xüsusi seçilmiş esgerler her bir deşiyi axtararlar ve töküntülerin arasında bir deri bir sümük Vyetnamlı bir uşağı elinde bir tüfengle taparlar. Uşağı düz generalın önüne getirerler.
General uşağı görünce çox tesirlener. Heç kimseni görmeden bombalar yağdırmağa benzemez qarşılıqlı elaqe. Generalın sağ gözü taxma olar, üstelik de xeyli diqqeti çarpan bir protez.
Uşağa dönüb :
— Bax sene bir şans vereceyem. Hansı gözümün gerçek olduğunu bil, seni
gülleye düzülmekden qurtarım.
Uşaq bir an generalın üzüne baxar ve ;
— Sağ gözün gerçek !
General çaşar ;
— Nece ola biler ki, sağ gözüm taxmadır, niye bele dedin?
Uşaq ;
— O daha insanca baxırdı…..- deye cavab verer.
