Din exlaqından uzaq cemiyyetlerde çox vaxt doğrular yanlış, yanlış olanlar ise doğru kimi tanınır. Allah`ın memnun olmayacağı, sehv bir davranış teqdire layiq görülerken, gözel davranış ise bunun eksine, çox adi qarşılana, hetta tenqid bele oluna biler. Sehv ve doğruların bir-birine qarışması dinden uzaq yaşayan cemiyyetlerde tez-tez rast gelinen ve hetta insanların fikirlerini formalaşdırdığı bir veziyyetdir.
Romantizm de "doğru" zenn edilen xüsusiyyetlerden biridir. Romantizm cahiliyye cemiyyetinin içinde şefqetli, yaxşı insanlara xas, gözel xüsusiyyet kimi tanınır. Halbuki, bir insanın qarşılaşdığı hadiselere duyğusal yanaşması çox tehlükelidir, çünki romantizm insanlar üçün en ehemiyyetli ve heyati xüsusiyyetlerden biri olan "ağılı" tamamile sıradan çıxarır.
Onlardan gücün çatdığı kimseleri sesinle (günaha) tehrik et, atlı ve piyadanı onların üstüne yerit, mallarına ve övladlarına şerik ol, onlara vedler ver. Şübhesiz ki, şeytan onlara ancaq yalan vedler verer. (İsra suresi, 64)
İnsanları din exlaqından uzaqlaşdıran, Rebbimiz olan Allah`a qulluq etmekden çekindiren, onların başına saysız-hesabsız belalar getiren hiyleger bir tehlüke var. Bu tehlüke heyatın müxtelif sahelerinde ferqli hadiselerle qarşımıza çıxa biler. Bir faşistin sıxılmış yumruğu bu tehlükeden xeber verir, bir kommunistin söylediyi marş eyni tehlükenin izlerini daşıyır, bezen de sevdiyi qıza eşq mektubu yazan bir gencin sözleri bu tehlükeden qaynaqlanır.
Bu tehlükenin en qabarıq ceheti ise insanların böyük hissesinin bunu bir tehlüke kimi görmemesidir. Bunun Quran exlaqına tamamile zidd ruh halı olduğunu da çox az insan bilir. Hetta insanların çoxu bu halları tehlüke ve yanlış olaraq deyil, teqdir edilmeli ve yaşanmalı bir üstünlük kimi görürler. Bu tehlüke, insanları ağıllarına göre deyil, hisslerine - ehtiraslarına, hirslerine, zeifliklerine ve eqoistliklerine göre yaşamağa yönelden duyğusallıqdır.
Romantizm, dünyada yüz milyonlarla insanı öz tesiri altına almış cahiliyye medeniyyetidir.

[1] 2 >>