Münafiqler iman getiren semimi müselmanlardan xarici görünüş baxımından ele de çox ferqlenmirler,lakin daxili alemleri tamamile ferqlidir. Münafiqler kenardan baxan insana dini yaşadıqları teessüratını vere bilerler. Danışıq ve reftarları ile müselman teqlidi ede biler, ibadetleri ile özlerini dindar olaraq tanıda bilerler. Ancaq onların din anlayışı Quranı deyil, öz yanlış mentiqlerini esas olaraq qebul edir. Dinle bağlı düşüncelerinin temelinde menfeet qazanma, öz istek ve heveslerini temin etmek meqsedi yatır. Münafiqler bu niyyetlerini gizlederek möminler arasında Quran exlaqının yaşandığı mühitdeki gözelliklerden istifade etmek isteyirler. Allahın müselmanlar üzerinde yaratdığı bolluq, bereket, gözellik, hüzur, güven, sevinc, qardaşlıq, şefqet, merhemet, sevgi, hörmet mühitinden faydalanmağa çalışırlar. Hemçinin bu menfeetperestliklerini heç kesin hiss etmediyini, müselmanları aldatdıqlarını düşünür ve bunu çox yaxşı bacardıqlarına inanırlar.

Ancaq münafiqler bu düşüncelerinde çox yanılırlar. Çünki en kiçik bir semimiyyetsizlik bele iman gözü ile baxdıqda derhal anlaşılır. Lakin her şeyden mühüm olanı gizlinin gizlisini bilen, her şeyin iç üzünden xeberdar olan Allah bu şexslerin esl üzünü bilir. Başqa sözle, saxta olaraq daşıdıqları mömin elametlerinin de Allah qatında heç bir deyeri yoxdur.

Allah bu şexslerin etdikleri ibadetlerin deyersiz olduğunu “… Şübhesiz ki, bunların etiqad etdikleri mehve mehkumdur, gördükleri işler ise batildir” (Eraf suresi, 139) ayesi ile ifade edir. Hemçinin Allah münafiqlerin semimiyyetsiz dindarlıqlarından, gizli qaldığını düşündükleri yönlerinden de xeberdar olandır. Başqa sözle, münafiqler bu saxtakar yanaşmaları ile ayede xeber verildiyi kimi, yalnız özlerini aldadırlar ve şüurunda deyildirler. (Beqere suresi, 9)

İMAN GETİRMEDİKLERİ HALDA, İMAN GETİRMİŞ KİMİ GÖRÜNÜRLER

Başlıqda da ifade etdiyimiz kimi, ikiüzlü insanların temel xüsusiyyeti iman getirmedikleri halda, iman getirmiş kimi görünmeleridir. Bunun esas

[1] 2 3 ... 6 >>