iki melek menim yanımdan uzaqlaşdılar. Başıaşağı şekilde dayanmışdım. Bütün heyatım bir film kimi gözlerimin qarşısından keçib-keçirdi.

Heyatıma baxa-baxa Allah şükür etdim. Çünki yaşadığım müddet erzinde savab işler görmüşdüm. Malımı Allah yolunda xerclemişdim . Haramlardan uzaq durmuşdum. Allahın dinine devet etmişdim. Namazlarımı qılmışdım, orucumu turmuşdum, vacib emellerimi bacardıqca yerine yetirmeye çalışmışdım. Bütün bunlar mehşer ayağında mene bir film kimi gösterilirdi. Bunlara baxdıqca gözümden yaş axır, Rebbim üçün etdiklerimin yene de az olduğunu düşünürdüm. Etdiklerimin mene cennet qazandırmayacağını fikirleşdirdim. O zaman yalnız meni yaradanın rehmetini düşünürdüm. Hesabım davam etdikce alnımdan ter axır, tir-tir esirdim. Gözlerimi emellerimin terezisinden çekmirdim. Nehayet adımın çekildiyini eşitdim. Ayaqüste durmağa taqetim qalmamışdı. Heyecandan gözlerim bağlanmış, neticenin ne olacağını hesretle gözleyirdim. Birden o izdihamın içinden bir uğultu yükseldi. Adımın cehennemlikler arasında olduğunu eşitdikde dizlerim sanki qırıldı. Dehşetden yerimdece donub qaldım. "Yox, bu ola bilmez. Men heyatım boyu Allaha xidmet etmişem", - deye qışqırdım. Sağa-sola qaçırdım. Bu zaman iki melek ellerimden tutdu. İzdihamı yararaq meni sesinden qulaqların batacağı cehennem oduna yaxınlaşdırırdılar. Ellerinden xilas olmaq üçün o teref, bu terefe vurnuxur, kimdense kömek umurdum. Ağlaya-ağlaya: "Etdiklerim... Emellerim...Namazlarım", - deye çığırırdım. Melekler ise meni durmadan cehenneme sür&¨kleyirdiler. Meni alovun kenarına getirdiler. Bu zaman qıldığım namazları xatırladım. "Onlar da meni bu ezabdan xilas etmeyecekler", - deye göz yaşlarımı saxlaya bilmirdim. Cehennem çuxurunun yanına yaxınlaşdıqda alovun istisi üzümü sanki bişirirdi. Sonucu defe dönüb geriye baxdım. Artıq ümidim qalmamışdı. Göz yaşlarım qurumuşdu. Başımı aşağı eydim. Sanki iki bükülüm oldum. Qollarımı sıxan barmaqlar açıldı. Meleklerden biri meni alovun içine iteledi. Birden özümü havada,

<< 1 [2] 3 >>