Nenemin bir zamanlar mene dediyi bu sözleri yadıma salanda utanıram: "Heç namazı da gecikdirerler?" Nenemin yaşı yetmişi adlasa da, azan sesini eşiden kimi derhal yerinden qalxar, derhal destemazını alar ve namazını qılardı. Ancaq men hele de nefsime qalib gele bilmirdim. Her zaman namaza gec qalxar, ya da vaxtında qılmazdım. Bu sebebden namazı tez-telesik qılmalı olurdum. Her gün bu veziyyetle qarşılaşırdım.

Günlerin bir günü yerimden qalxdım. Saata baxdım. Şam namazını yene de gecikdirmişdim. İsha azanının verilmesine ise hele 15 deqiqe qalmışdır. Peşman bir şekilde: "Yene de namazı gecikdirdim", - deye öz-özüme gileylendim. Tez bir zamanda destemazımı aldım, telesik otağıma daxil olub mecburen telesik şekilde namazımı qıldım. Namazdan sonra dua ederken nenem yadıma düşdü. "Meni yene bele görseydi, esebleşerdi", - deye peşmançılıq hissi keçirirdim. Bir defe dersden gelib yene de eyni terzde namazımı qıldım. Hemin gün çox yorulmuşdum. Namazı bitirdikden sonra dualarımı edib, bir az fikre daldım. Fikre dala-dala nece yuxuya getdiyimi bele hiss etmemişdim. Gördüyüm yuxunu yadıma salanda, indi de gözlerim yaşarır, etdiyim sehvleri düzeltmek üçün heder verdiyim günlerin geri qayıtması üçün Rebbime dua edirem. Yuxuda qiyamet qopmuşdu. Bütün insanlar mehşer ayağına yollanmışdırlar. Her teref insanlarla dolu idi. Kimi yerindece donub qalmış, kimi de dehşetle etrafına nezer salırdı. Bezileir sağa-sola qaçır, bezi insanlar ise diz çökmüş ve elleri başlarının arasında neyi ise gözleyirdiler. Sanki üreyim yerinden çıxacaqmış kimi telaşdan döyünürdü. Heyatda iken qiyamet, sorğu-sual ve hesab terezisi haqda çox şey eşitmişdim. Ancaq hemin günün bu qeder qorxunc ve dehşetli olacağını düşünmemişdim. Sorğu-sual davam edirdi. Bu an adımı çekdiler. Qorxu ve heyecanla sağıma-soluma baxdım. Hemin izdiham sanki yarılmış, qarşımda geniş bir yol açılmışdı. Bu zaman iki nefer qollarımın arasına girdi. Meni o izdiham arasında harasa aparırdılar. Meni bir yere getirdiler. Bu zaman hemin

[1] 2 3 >>