exlaqla yaşamağı ve insanların da yaşamasına vesile olmağı qarşısına meqsed qoyar. Allah gözel exlaqlı möminleri Quranda bele müjdeleyir:
Onlar özlerine edilmiş xeberdarlığı unutduqları zaman Biz pis emelleri qadağan eden kimseleri xilas etdik… (Eraf suresi, 165)
Tövbe eden, ibadet eden, hemd eden, oruc tutan, rüku ve secde eden, yaxşı işler görmeyi buyurub pis emelleri qadağan eden ve Allahın hüdudlarını qoruyan o möminleri müjdele. (Tövbe suresi, 112)
İman getirmemiş ve ya imanı zeif olan insanlar çox vaxt hadiselerin xeyirli tereflerini görmediklerine göre her şey üçün kederlenir, sıxıntıya düşeceklerini zenn edir ve haqsızlığa meruz qaldıqlarına inanırlar. Hetta bele insanlara yaxşı söz dedikde bele, birden emosionallaşır, ağlamsınırlar. Bütün bunların en esas sebebi dinin meğzini qavramamaqlarıdır. Çünki Quranı bütün heyatına tetbiq eden insan menfi düşüncelerin tesirine düşmez ve Allahın rehmetinden ümidini üzmez. Bu, Allahın Quranda bildirdiyi mühüm mövzudur:
Allah`ın merhemetinden ümidinizi kesmeyin. Allahın merhemetinden yalnız kafirler ümidini üzer! (Yusif suresi, 87)
Ümidsizlik ve bedbinlik imansız ve zeif insanların maddi-menevi gücünü elinden alan, onların ehvalını pozan, şövqsüzlüye, kedere sebeb olan xüsusiyyetdir. Bu insanlar menfi düşündükleri kimi, möminlerin her hadiseye xeyir ve hikmet gözü ile baxmasına da teeccüblenirler. Felaket kimi gördükleri hadiselerin tamamile Allahın nezaretinde olduğunu qavramırlar. Bu anlayışsızlıq danışıqlarına da yansıyır. Yanlış düşünce ile etraflarındakı özleri kimi insanlara da sıxıntı verir, onların da ümidini qırırlar. Esla İslam exlaqının beşeriyyete getirdiyi sülh, emin-amanlıq ve xoşbextlikden behs etmirler. Müselmanların faydalı fealiyyetinden, İslam exlaqı ile yaşamağın asanlığından, Allahın möminler üzerindeki rehmetinden danışmırlar. Onlara daima menfi ehval-ruhiyye hakimdir. Möminler ise esla bele davranmırlar. Çünki bilirler ki, insan çetinlikle qarşılaşırsa, hemin çetinliyi Allah yaradır ve her

<< 1 [2] 3 4 >>