sferada bu xarakterin menfi tesirlerini müşahide etmek mümkündür.
Bes bu xarakterin qaynağı ve hell yolu nedir?
İnsanları sertliye, dözümsüzlüye, radikallığa, qarşılıqlı anlaşmazlıqlara, hetta psixoloji ve fiziki şiddete yönelden bu “dağıdıcılıq” xarakterinin qaynağı sevgisizlik, imansızlıq ve materializmdir. Esas kökünde duran sebebi ise imansızlıqdır. Çünki sevgisizlik ve materializm de imansızlıqdan yarananır.
Allaha inanmayan, Allahdan qorxmayan, imandan qaynaqlanan sevgi anlayışına sahib olmayan, insanları kortebii proseslerle formalaşmış heyvan yığını kimi gören materialist düşünceye sahib insanların çox tebii olaraq insanları sevmesine, gözel exlaqı yaşamasına, şiddetin deyil şefqetin yayılmasına cehd etmesine heç bir sebeb yoxdur. Materialist bir şexse göre, insanlığın inkişafının yollarından biri de şiddetdir. Cemiyyetlerin de sözde inkişafının esası şiddete dayanan seleksiya prosesi olduğu qebul edilir. Dolayısı ile materialist dünyagörüşüne göre, dünyada sevginin, şefqetin, insanlar arasındakı münasibetlerde de mülayimliyin, xoş münasibetin tesis edilmesinin esası yoxdur. Eksine, güclü ferdlerin, güclü amillerin seleksiyası üçün şiddet mühitine ehtiyac duyulur ve bu mühit de mehz hal-hazırda dünyada gördüyümüz kimi yaradılır. Dünyada görülen bu exlaqi pozuntu "dağıdıcı" xarakterinin kökünde duran sebebden qaynaqlanır. Başqa bir terefi de insanın nefsinin menfi meyillerini terbiye etmemesidir. Her bir insanda eksik, yanlış, qüsurlu xüsusiyyetler var. Mehz materialist düşünceye esasen, bunlar, düzeldilmeli bir qüsur deyil, eksine, her kese mexsus olan “standart” xarakterlerdir.
Problemin helli ise din exlaqıdır. Dinden qaynaqlanan sevgi ve şefqet mühiti formalaşdırmaq isteyidir. İnsanların dünyanın meqsedsiz, heyvani mübarize meydanı olmadığını, sağ qalmaq üçün başqalarını ezmeli olmadıqlarını anlaması, dünyanın bir telim yeri olduğunu, sevgi, şefqet, merhemet göstererek özümüzü ve diger insanları da teşviq ederek daha gözel exlaqa sahib olmaq üçün

<< 1 [2] 3 >>