İnsanlarda “dağıdıcı” kimi terif ede bileceyimiz bir xarakter növü var. Bu xarakterin esas göstericisi insanların mübahiseli meselelerde bir-birinin şexsine, mövqeyine, fikirlerine radikal, çox sert bir münasibat beslemeleridir. Menim qısa tesvir etdiyim bu xarakterin, eslinde, daha qabarıq tezahürlerine gündelik heyatda her kes daim şahid olur. Bu xarakterin sebeb olduğu neticeleri ister şexsi münasibetlerde, ister cemiyyetlerdeki qarşılıqlı münasibetlerin menfi müstevide irelilemesinde, isterse de qarşılıqlı dözümsüzlüyün yaratdığı münaqişelerin cinayetlerle neticelenmesinde müşahide etmek olar. Hetta qlobal müstevide baxsaq, dövletlerarası siyasi, herbi münasibetlerde adi sebeblerden bele müharibe heddine qeder çatan gerginliklerde, demek olar ki, bütün tehlükesizlik teşkilatlarının mülki vetendaşlarla sert davranış qaydalarında da görmek mümkündür. Beynelxalq münasibetlerde anlaşmaq, ortaq mexrece gelmek prinsipinin yerine daha çox hede, sanksiya, tezyiq ve ceza metodlarına üstünlük verilmesinin de sebebinin qaynaqlarından biri de mehz bu xarakterin tezahürleridir.
Dağıdıcı kimi terif etdiyim xarakteri en sade qarşılıqlı münasibetlerde de görürük. Ekser insanlarda sehv eden şexse qarşı bağışlayıcı exlaq göstermek mümkünsüzdür. Meselen, yanlış addım atan, sehv mövqe seçen insanlara qarşı "onsuz da, yanlış yoldadır" mentiqi ile etrafındakılar terefinden çox sert, o insanı gözden çıxaran, merhemetsiz münasibet beslenir. Bu ise qarşısındakı insanın yanlışlarını düzeltmek evezine daha da cebheleşmeye sebeb olur. Eger hele qarşısındakı insan tanınmış şexsdirse, onu tehqir edecek, alçaldacaq, gözden salacaq mövqe seçib, daima kin besleyerek sevgisizlik gösterirlir. Buna göre de exlaqi pozuntunun, cemiyyetde menevi boşluqların yaranması qaçınılmaz olur. Eyni zamanda insanların şiddete meyilliyinin artması, psixoloji problemli insanların çoxalması, intiharların artması ve s. kimi bir çox sosial problemlerin de qaynağında bu xarakter dayanır.
Hem adi, hem de qlobal

[1] 2 3 >>