İnsanlar müxtelif xarakterlere sahibdir. Xarakater dediyimiz anlayış ise insanların yaradılışdan gelen, fitreten sahib olduqları xüsusiyyetlerin, uşaqlıqda meruz qaldığı tesirlerin, böyüdüyü şeraitin, etraf mühitin, ailesinin, tehsilinin gösterdiyi diger tesirlerin neticesinde formalaşan davranış üslublarının toplusudur.
İnsaların davranışlarını müeyyen eden xarakter dediyimiz bu anlayışa doğru mövqeden yanaşılmadığında ferdi inkişafın qarşısını alan qelibe çevrile bilir. Hetta bu sahede psixologiya elmini tedris eden bezi mütexessilerinde böyük rolu var. İnsanları müyyen xarakteristik qruplara ayıraraq bu qrupların “standart” olduğu ve xarakterin şüurlu idare edile, formalaşdırıla, inkişaf etdirile bilmeyeceyi vurğulanaraq şüursuz şekilde, tebii gedişata tabe olmağın lazımlılığı tedris edilir. Bunun da sebebi tekamül ferziyyesinin menfi tesirlerinin psixologiya elminden de yan keçmemesidir. Tekamül ferziyyesi artıq süqut etse de, vaxtı ile bütün elm sahelerine maksimum böyük zerer vererek ciddi menfi tesirlere sebeb olmuşdur. Elece de psixologiya sahesinde yazılmış eserlere, tedris vasitelerine diqqet edilse, onların böyük ekseriyyetinin tekamül ferziyyesi prinsiplerine ve artıq doğruluq mahiyyetini itiren bezi tecrübelere esaslandırıldığı görüle biler.
Bu “elmi” tesirin neticesi olaraq tehsil yoluyla, KİV-lerle, müxtelif seriallar, filmler ve eylence proqramları vasiteleri ile yanlış bilgi esasında formalaşdırılmış xarakterlerin deyişmezliyi anlayışı yeni “standart xarakter” anlayışı insanlara ferqinde olmadan tebliğ olunur. İnsanlar arasında “standart xarakterin” ve ondan qaynaqlanan davranışların bioloji, tebii olduğu fikri formalaşır ve qebul edilir. Bu prinsipe göre insan şüursuz bir varlıqdan, heyvandan törediyi üçün davranışlarındakı neqativlikler keçmişden qalan tebii biloji aktlardır ve normaldır. Bu düşüncenin kütlevi tesirlerini ve zererlerini de meqalede qeyd edecem. Lakin öncelikle, bu qeyd etdiyim müşahide olunan situasiyanın qaynağı olan amillere

[1] 2 3 ... 5 >>