Her insan xoşbext olmaq, rahat ve problemsiz heyat yaşamaq isteyir. İnsanlar xoşbextliyi müxtelif yerlerde axtarırlar: kimine göre gözel aile heyatı qurmaq, kimine göre istediyi ali mektebe daxil olmaq, yaxşı işe girmek, ev ve ya maşın almaq, istirahet etmek ve s. Ancaq öz heyatımıza da baxsaq, diger insanların da heyatlarına baxsaq, bu dünyevi nemetlerin insanı esla xoşbext etmeyeceyini görerik. Bunlar sadece insana müveqqeti olaraq xoş duyğular bexş edir. Bes insana daimi ve derin xoşbextliyi bexş eden nedir?
Yuxarıda da qeyd etdiyim kimi, insanlar istediklerine sahib olanda xoşbext olacaqlarını düşünürler. İnsanlar her neye sahibdirlerse, her zaman onların daim daha gözelini isteyirler. Meselen, düşünek ki, bir insan istediyi işe qebul olunur. O işe qebul olunmaq üçün çox hazırlaşıb, ancaq istediyine nail olduqdan bir müddet sonra iş onun gözünden düşür ve daha ferqli, rahat iş isteyir. İstediyi başqa işe girse de, yene de başqasını isteyecek ... Bu misal yalnız iş üçün deyil. İnsanın nefsinde her zaman daha yaxşını istemek arzusu var. Cemiyyetde insanlar sevdikleri, xoşladıqları her şeyin daha çoxuna sahib olmaq isteyirler ve düşünürler ki, ne qeder çoxuna sahib olsalar, o qeder de xoşbext olacaqlar. Ancaq sahib olduqları ile kifayetlenmek, sahib olduqlarına göre şükür etmek ve onlarla kifayetlenib xoşbext olmaq bir çox insanın ağlına gelmir.
Bir şeye diqqet çekmek isteyirem: dünyada insanlar hevesle istedikleri şeylere dönüb baxsınlar, onlar haqqında düşünsünler, bunların hamısı müveqqeti deyilmi? Her şeyi unudaraq müveqqeti şeylere deli kimi bağlanmağın ne menası var bes?! Dünyadakı her şey müveqqetidir, dünya acizliklerle doludur, gördüyümüz her şey dünya heyatının sadece ber-bezeyidir. İnsan dünyaya geliş meqsedini unudub nefsinin isteklerini temin etmek istese, bilsin ki, nefsi heç vaxt doymayacaq, her zaman daha yaxşısını ve gözelini isteyecek. Belelikle, insan sahib olduqlarının deyerini bilmese, sahib olduqları ve istedikleri onu xoşbext etmeyecek,

[1] 2 >>