Çox yoruldum Ana...İsyanım ne Yaradana, nede başqa birine. İsyanım özüme, qederime Ana. Çox yoruldum Ana, kaşki doğurmasaydın Ana, kaşki...O ki bir söz var deyirler "Uşağın talehide Ana'sına oxşuyar" men bu talehi sevmedim Ana...Senide mi menim kimi üzdüler?! Senide mi ağlatdılar, senide mi yordular?! Her zaman içime atıram, danışsam anlamırlar. Sen hemişe ondan mı susqunsan Ana? Artıq susma, danış menimle. Men seni anlayaram belkede. Yox, yox yorma özüvü, diyesen dinleyecek gücüm yox Ana...Ürek yorğun olunca tek kelime bele ağır gelir bedene. Bu heyatın düzeni harda?! Edalet isteyirem! Yaxşılar ağlamalı, pisler xoşbext olmalı. Yada yaxşılar xoşbext olmalı, pisler yox olmalı! Doğru olanı hansı idi Ana? Edalet isteyirem! Edalet harda?! Sen hemişe deyerdinki "Sen doğru ol, qoy pis sansınlar. Sen yaxşı olda, burax onlar etdiklerinden utansınlar." Utanmırlar Anam...Utanmırlar. Yadında yazmışdım bir gün "Men insanlara yara olmadım heç, hemişe melhem oldum açılmış yaralarına." Düşerken ellerinden tutmaqdan qorxmadım heç onlarla düşerem deye. Ama insanlar çox acımasızdı Ana. Edalet isteyirem! Edalet hardadır?! Bu seher ilk defe ümidsiz başladım güne. Heyatında heç üsyan etmeyen meni bele üyan eletdirdiler Ana. Üsyanım ne Yaradana, ne de başqa birine. Üsyanım doğulduğum güne, üsyanım talehime Ana...
