çalışırsan, çoxları qefil ölümle (gece yatıb, seher oyanmayıblar), qezada, hebsde, müxtlif sebeblerden dünyaların çoxdan deyişibler, ya da heç bir melumat yoxdur. Sağ qalanları barmaqla sayırsan.... Bu şexslerin demek olar ki, hamısı seinin hemsöhbetlerin, hemfikirlerin, hemişe kitab alıb-verdiyin, hansısa yeni bir melumat-xeber barede hemişe mübahise etiyin yoldaşlardır.... Günler keçir bir de görürsen daha zeng eden, statuslarına şerh yazan dost-tanışdan heç kim qalmayıb.... İster-istemez ne vaxtsa dostlarla mübahisede dediyin söz düşür yadına; - "mütaile orqanizmin kompleks müalicesi ve sağlam heyat demekdir” - üzüne qeyri-ixtiyari tebessüm qonduğunu hiss edirsen..... O vaxt dostlardan bir çoxu bunla razılaşmasa da izahat verenden sonra ki, mütalie yegane vasitedir ki, hem ruhun hen de cismin bunla qidalanır, yekeqarın bankirden başqa hamı bunla razılaşmışdı. Bankirin ki, ise sadece kor inad, hem de nankorluq idi. O, artıq çoxdan unutmuşdu ki, say – hesabını itirdiyi var dövletini özü ile qonşudan alib geyerek oxumağa geldiyi nimdaş penceyin cibinde getirmemişdi.... Ani olaraq onun lap çoxdan olmuş yas merasimi gözünün önüne gelir, yaziq şeherin merkezinde tek qaldığı menzilinde qefleten dünyasını deyişmişdi. Ancaq işde bir-neçe gün görsenmeyenden sonra menzilinde cansiz tapmışdılar. Yeke adam bir az da şişmişdi, evin qapısından çıxmadı. Zalım oğlu qapını da ele düzeltdirmişdi ki, sökmek de mümkün olmadı. Hem de baxdılar ki, qapı sökülse de oradan çıxmayacaq. Odur ki, pencereleri söküb, kranla pencereden düşürdüler.... Teessüf hissi ile başını bulayıb, düşünürsen yeqin ki, en çox mütalie eden ele men olmuşam...

<< 1 ... 3 4 [5]