Qoca çoban sürüsünü otarmaq ücün yaylaga cixanda tepenin yanindaki alma agacinin altinda dincelerdi.Her gün agacdan alma payini isteyer,bir az kecmis agacdan gözel bir alma düserdi.Coban sedef destekli bicagi ile almani dilimleyib yeyer,sonra da babasindan qalan Quranini oxumaga baslayardi.Coban bu agaci 20 il evvel ekmisdi.O,böyuk guyumdeki su ile destemaz alar,sonra da qalan su ile agacini sulayardi.Agacin kökleri belke de bu sulardan güc almis, qisa bir vaxtda bar vermeye baslamisdi.Coban o vaxtlar genc idi .Elini uzadan kimi istediyi almani derirdi.Ancaq aradan iller kecmis ,cobanin beli bükülmüsdü.Agac ise boy atib ucalmisdi... Coban onu balasi kimi ezizleyerdi.Her defe agaci oxsayar,”Gönder bugünkü qismetimi”,-deyerdi.Agacdan bir alma duserdi.... Kendliler uzaqdan bu menzereni görub heyret eder,qoca cobanin keramet sahibi oldugunu söyleyerdiler.Bir gun yene coban namazini qilib bir az dincelenden sonra almasini istedi.Ancaq budaqlar dolu olsa da alma düsmedi .Coban bir de dillendi.Yene alma düsmedi.Bir de.... Cobanin gözleri yasardi.Göz yaslari ag saqqalini islada-islada agacin altindan uzaqlasdi.Agac ilk defe idi ki,onun sözünü “esitmirdi”.Yasli Cobanin beli hemisekinden daha cox bukulmusdu.Ayaqlarinda taqet qalmamisdi.Qoyunlarini yigib kende teref gedende mescidin minarelerinden qalxan ezan sesi sanki onu yuxudan oyatdi.Coban ele bil tezeden dogulmusdu.Usaq kimi sevinirdi... Tez agacin yanina qacdi ve ona sarilib aglaya-aglaya “Canim-Gözüm, sen bu qoca cobani bagisla .Axi niye evvelceden demedin ki, bu gun Ramazanin ilk günü oldugunu?”...
