Keçmiş zamanlarda bir nefer Erebistan çöllerinde tekbaşına uzaq bir sefere çıxıbmış. Şeytan onu yolundan azdırmaq üçün teğyiri-libas olub insan qiyafesinde onun qarşısına çıxır ve deyir:
- Salam, ey dost. Görürem, tekbaşına harasa sefer edirsen. İsteyirsense, sene yol-yoldaşı olaram. Menim de yolum sen getdiyin terefedir.
Hemin şexs çox sevinir ve şeytanın teklifini qebul edir. Bu minvalla iki yoldaşı uzun-uzadı yollarına davam edirler. Nehayet qaş qaralır, axşam düşür. Birden şeytan yoldaşına deyir:
- Men seninle dostluq etmek istemirem!
Adam bunun sebebini soruşduqda Şeytan dillenir:
- Seherden seni müşahide edirem. Seni bir defe de olsun namaz qılan görmedim. Men insan qiyafesine girmiş şeytanam. Seni yolundan azdırmaq üçün bele etdim. Baxdım ki, seni azdırmağa ehtiyac yoxmuş. Men Allaha yalnız bir defe secde etmeyib Ona asi oldum. Bu emelime göre de Allah meni qiyamete qeder lenetledi. Sen ise günde beş defe Allaha secde etmeye tenbellik edirsen. Ona göre de seninle olmağımla bir daha Allahın lenetine düçar olmaqdan qorxuram ve seninle dostluq etmekden imtina edirem. Senin veziyyetin menimkinden betermişki!
