Gunler saralmis yarpaglar kimi bir-bir solub ayaglarimin dibine tokulerken..men golzerimi qaranliga dikib senin aydinligini gozledim..ama sen yox idin,axdardim aradim,her metro stansiyadi her sonuncu vagonda,her dayanacag, her avtobuza minenler arasidna seni axdarirdi gozum,belke gorerem deye, belke nevaxtsa gorerem deye, ama sen yox idin,sevdaya qovsanmis her agacda senin ismini axdardim,,bilirsen hansi agac ikimizde onun altinda durub sohbet edirdik, he meni nevaxtsa terk edeceksen sualna yumrugumla agaca vurub cavab vermisdim, azacig ganamisdi,sen desmalini verdin, ve saxlayirdin o desmali son ana kimi...ndi de men saxlayiram, son anima kimi..her yerde seni axdardim, cagiran her telefon zzengini qelbmin heyecanli atislariyla goturdum,her defesinde yanildim, zeng edenler meni, mense senin sesini duymag isdedim sense yox idin..
