tayfanın firavanlığı, etdiyi günahlardan başqa bir sebeb üzünden zavala uğramayıb. Çünki Allaha bendelere esla zülm eden deyildir”. Daha sonra İmam (e) bu veziyyetden çıxış yolunu da gösterir:
“Eger insanlar çetinlikler onlara üz tutanda ve nemetler onlardan alınanda düzgün niyyet ve vurğun qelblerle öz Rebbine penah aparsalar, elden çıxanı onlara qaytararam, her bir fesadı onlar üçün islah eder, düzelderem” (Nehc el-belağe, 177-ci xütbeden).
Alimlerin bir qisminin fikirnce, Hezret Emirelmöminin (e) “Kümeyl duası”nda günahları ferqli ifadelerle sadalayarken, ümumilikde günah anlayışını nezerde tuturdu. Çünki eslinde bütün günahlar ruh üçün qorxulu ve tehlükelidir. Ümumi menada götürüdükde günah bütün menfi xüsusiyyetleri özünde birleşdiren anlayışdır. Bu nezeriyye “Kümeyl duası”ndan yuxarıda qeyd etdiyimiz cümlelerden derhal sonra gelen cümle ile de uzlaşır. Duanın növbeti cümlesinde oxuyuruq: “İlahi! Etdiyim bütün günahları ve etdiyim bütün xetaları bağışla!” Göründüyü kimi, İmam (e) evvelce günahları, onların menfi tesirleri üzre ferqlendirse de, axırda bütün günahları ümumileşdirir.
Allahın Resulundan (s) revayet edilen meşhur bir hedisde buyurulur ki, etdiyin günahın böyüklüyüne ya kiçikliyine baxma. Buna diqqet et ki, ne qeder ezemeti olan bir varlığın (yeni Allahın) qarşısında günah etmisen! Yeni Allahın ezemeti ve nöqsansızlığı qarşısında bütün günahlar eynidir ve böyükdür, qorxuludur. Günahı xırda saymaq insana arxayınlıq, laqeydlik getirir, onu yeni günahlara teşviq edir. Bu menada insanın gözünde öz günahlarını xırda ve ehemiyyetsiz göstermek şeytanın en böyük ve qorxulu hiylesi sayılır...

<< 1 [2]