Qurani-Kerim ayelerinde vurğulanır ki, insanlara endirilen belalar mehz günahların neticesidir. İster ferdler, isterse de cemiyyetler seviyyesinde gelen müsibetlerin sebebini günahlarımızda axtarmalıyıq:
“Size üz veren her bir müsibet öz ellerinizle qazandığınız günahların ucbatındandır” (Şura, 30).
“Her hansı bir tayfa öz tövrünü (nefsinde olanları) deyişmedikce (pozmadıqca), Allah da onun tövrünü deyişmez. Eger Allah her hansı bir qövme bir pislik yetirmek istese, onun qarşısı heç cür alına bimez ve Ondan başqa onların heç bir hamisi de olmaz” (Red, 11).
Mesumların kelamlarından belli olur ki, hetta dünyada baş veren bezi tebii felaketler ve kataklizmler de günahların neticesi ola biler. İmam Cefer Sadiq (e) buyurub: “Denizdeki canlıların heyatı yağışa bağlıdır. Yağış yağmayanda yerin hem quru, hem de su hissesinde pozuqluq baş verer. Bu hal günahlar çoxalan zaman yaranar” (Bihar el-envar, 70-ci cild, seh. 349). Diqqet yetirin ki, bu hedisde yağışı kesen ve qıtlıq yaradan günah konkret olaraq qeyd edilmeyib ve ümumilikde günahın bu cür menfi neticelere getirib-çıxardığı buyurulur. Yeni günah sayıla bilecek bütün menfi emeller artanda tebietin nizamı pozula biler ve neticede bütün canlı alem bundan ziyan çeker...
Hezret Mühemmed Peyğember (s) günahın insan üçün ne qeder tehlükeli olduğunu beyan ederek buyurmuşdur: “Günahlardan çekinin, çünki günah yaxşılıqları (savabları) puç eder. Bende bir günah eder, (evezinde) ona öyredilmiş bir elmi unudar. Bende bir günah işleder, (evezinde) gece namazına qalxmaqdan mehrum ediler. Bende bir günah eder, (evezinde) evvel ona nuş (halal) olan ruzi harama döner” (Bihar el-envar, 73-cü cild, seh. 377). İmam Eli ibn Ebutalibin (e) bir kelamı da bunu sübut edir. Bir nefer o hezretin yanına gelib gece namazına qalxa bilmemesinden şikayet etdi ve sebebini soruşdu. İmam buyurdu: “Etdiyin günahlar sene mane olur” (Vesail el-şie, 5-ci cild, seh. 278).
Günah ele bir beladır ki, xerçeng xesteliyi kimi ruhda ve cisimde kök salar,

[1] 2 3 >>