AĞLA EY nefs! günahlarına ağla

Ağla ey nefsim. Ağlayacaq neyin mi var? Neyin yox ki? Ağlamağa sebeb mi axtararsan ey nefs.

Ağla o zaman, her şeye tapdığın o vaxtı, namazlarına tapa bilmediyin üçün ağla.

Ağla ey nefsim, her gece 8-10 saat istediyi terefe yatıb da, seni yalnız Rebbinin göreceyi bir vaxtda, riyadan uzaq, gecenin en tünd bir zamanında duasız gecelerine ağla.

Ağla ey nefsim, ağzından çıxanı qulağının eşitmediyi zamanlarda, qırdığı üreklere ağla. 'Yaxşılığı emr edib, pislikden çekindirmekle' vezifeli olan dodaqlarının haqqı haykırmadığına ağla.

Ağla ey nefsim, 'Mömin nümune olandır' düsturunca ne yoldaşına, ne ana-atana, ne de övladlarına heqiqi bir nümune olamadığına ağla.

Ağla ey nefsim, Peyğemberimizin 'Cennet onların razılığındadır.' Buyurduğu ana-atanı xor görmeyine, onları terk etmeyine, arada bir bele olsa onları aramamana ağla.

Ağla ey nefsim, her gün saatlarla izlediyin televiziyaya qarşılıq, gözlerini Quranla buluşturmadığına ağla.

Ağla ey nefsim, dünyada kalacakmışçasına yaşayıb da ölümü heç düşünmediyini, qebri ağılına getirmediyine ağla.

Ağla ey nefsim, çeklerinin, senedlerinin, pullarının, yatın, qatının hesabını etdiyin qeder; namazının, orucunun, qulluğunun hesabını etmediyine ağla.

Ağla ey nefsim, Efendiler Efendisi (s.e.s.), heç bir günahı olmamasına baxmayaraq, Rebbisini her gün yüzlerle 'efv' dilemesine qarşılıq, tövbenin, senin ağlına günde bir defe bele gelmemesine ağla.

Ağla ey nefsim, İslam böyükleri, imkanları olmadığı zamanlarda bele, zekat vere bilmek üçün müxtelif yollar axtarışlarına müqabil, sen, olduğu halda vermemek üçün 'öhdeçilikli deyilem' behanesini sığınmana ağla.

Ağla ey nefsim, yaşlılarımızı kiçik hesab onlara qarşı sıla-i rehm vezifemizi yapmadığımıza ağla.

Ağla ey nefsim, sehabe-i kiram efendilerimizin ellerine keçen bir malı, öz ehtiyacları olmasına baxmayaraq, derhal sedeqe etmelerine qarşılıq, senin bu xüsusi günlerde bele sedeqe vermediyine ağla.

Ağla ey nefsim,

[1] 2 >>