Mene şirin laylanı çalan sendin, ANACAN,
Günde min yol qadamı alan sendin, ANACAN.
Ağlayanda gözümün yaşını sen silerdin,
Üreyimden keceni, ANAM, tek sen bilerdin.
Üreyimin sevinci, gözlerimin nuruydun,
Bulaq çeşmesi kimi sen her şeyden duruydun.
Sene bağlı gözlerim axtarır seni indi,
Dünyada qoyduqların keder, sevinc menimdi.
Yatandada yuxumda başımın üstündesen.
Şirin layla çalaraq neğme oxuyan sensen.
Men ruhuma yazmışam senin sesini
Üreyime yığmışam anamın nefesini.
Menim ruhum, nefesim, menim varlığım ANA,
Bu günümde sen yoxsan, dünya dönmüş zindana.
Sen menim serin suyum, çöreyim hem de havam,
Mene işıqlı dünya sensiz qaranlıq, ANAM.
İndi yanımda yoxsan, men yetime dönmüşem,
Yanar ocaq sönen tek yavaş yavaş sönmüşem.
Bir hezin neğme oxu, qoy rahatca yatım men,
Vüsalam, al qoynuna, qoy arzuma çatım men.
