Bir xeyalım vardı menim eslinde,
Her gece yatağıma yatdığımda arzuladığım bir xeyalım,
Başımı yasdığa qoyduğum o an gözümün qarşısından silinmeyen xeyalım.
Senin bir neçe deqiqe içinde yerden yere vurduğun o temiz xeyalım.
Rengareng ümidler buraxarken ovuclarına arzuladığım xeyalım vardı menim.

Özümden bele saxladığım sirrlerim vardı menim,
Seni sevdiyim gerçeyini yalanladığım vardı hemişe.
Yağan yağış denelerinin altında qışqırmaq istediklerim vardı insanlara,
" Beli, Beli Sevirem öyrendiniz " demek kimi meselen.

Bilersenmi sen en mavi semanın qaranlığını,
Bendeki de sual işde, haradan bele bilersen ki sen!
Sen sevenin üreyindeki duyğuları nece hiss ede bilersen ki!
Bu oyunun qaydalarını qoyan sensen mense yalnız bi PİYADA.

Soruşmadan dayana bilmeyeceyem,
Gecenin içindeki sessizlikden gelen derin sesleri duya bildinmi heç ?
Seher oyandığında meselen quşların sene pıçıldadıqları sesleri duya bildinmi heç sen,
Heç seni seven bir üreyin hiss etdiklerini hiss ede bildinmi?
Hiss ede bilmezsen!
Çünki sen menim kimi seni sevdiyim kimi ürekden seve bilmezsen.
İndi söyle baxaq üreyimde AĞRINI hiss ede bilirsenmi?
Gözlerimde senin üçün böyütdüyüm SEVDAnı göre bilirsenmi
Amma sen kimi ola bilmirem men yene de.

Ne oldu mene bele. Niye müqavimet gösterirem...
Niye başqa elleri tutmuram...
Göz yaşlarımı niye quruda bilmirem...
Her gece yatağa yatdığımda niye islanır yasdığım...
Niye çıxmırsan ağlımdan...
Niye yata bilmirem geceler...
Mahnıları dinlemek niye yandırır üreyimi...
Her kes gülerken men niye ağlayıram..

Niye bu hesret belesine merhemetsizce yandırır canımı...
Niye susdura bilmirem içimdeki qışqırıqları...
Niye üreyim, beynime hökm etmeye çalışır...
Niye men mentiqimle üreyim arasında döyüş verirem...
Ve men belesine yıxılarken sen niye bir defe olsun görmürsen meni...
Niye getmeme icaze verirsen heyatından...
Sözlerin çatmadığı yerde susqunluğa bürünürem...
Susqunluğum üreyimde qışqırıqlar teyin ederken men

[1] 2 >>