ÖLMEYEN SEVGİ


Genc adam ellerinde bir buket çiçek, sahile qaçaraq geldi... Gözleri bele bir sahilde gezişdi, axtardığını göre bilmeyince ilk gördüyü yerde oturub sevdiyini gözlemeye başladı. Ellerinde her zamanki çiçeklerden vardı. Sevgilisinin en sevdiyi çiçekler bunlar idi. Qırmızı, qıpqırmızı, qan qırmızısı güller... Sanki budağından yeni qoparılmış kimi teze idiler, buram buram iy verirdiler, sevgi iy verir, eşq iy verir en ehemiyyetlisi de hesret ve hesret iy verirdi güller... Hamısının üzerinde damlalar vardı. Sanki ağlayır kimi idiler. Genc adam güllere baxdı, sanki onlarla danışırmış kimi, "Niye ağlayırsınız, baxın men ne qeder xoşbextem" dedi. Az sonra sevdiyini göreceyi üçün üreyi yene deli kimi atmağa başlamışdı. Ne vaxt onu düşünse, onunla görüşeceyini xeyal etse üreyi eyni bele yerinden çıxacaqmış kimi olurdu. İllerdir bir-birlerini sevmelerine baxmayaraq ikiside sevgisinden heç bir şey itirmemişdi... Onları heç bir şey ayıra bilmezdi... Ne hesret, ne ayrılıq, ne de ölüm...
Genc adam telaşla saatına baxdı. Sevdiyi yene gecikmişdi. Üstelik o, sevdiyini gözletmemek üçün deqiqelerle evvel qaçaraq gelir, onu gözlemeyi bele sevirdi. Amma sevdiyi her vaxt bunu edirdi. Davamlı özünü gözledirdi. Her kesin bir qüsuru olarmış deye düşündü...
Ve gözlerini önündeki ucsuz-bucaqsız denizlere tikdi.. Denizin sonu yox kimi idi, eynile sevdiyi qıza qarşı olan eşqi kimi denizinde sonu yox idi. Sonsuzluğa uzanırdı. Eslinde bu gün onlar üçün çox xüsusi bir gün idi. Öz aralarında sözlenecekdiler. Cavan evvel bunu sevdiyine açmış, sonrada gedib iki üzük almışdı. Bu qeder ehemiyyetli bir günde heç olmasa onu gözletmemeli idi.. Amma alışmışdı artıq gözlemeye, zereri yox bir az daha gözleyerem deye düşündü. Güllerin yarpaqları nedense hele yaşlı idi. Heç cür anlamırdı onları. Her şey bu qeder gözelken niye ağlayırdılar ki?
İşde az sonra sevdiyi gelecek, ona sarılacaq, qucaqlaşacaqdılar...
Sonra söz üzüklerini taxıb, evliliye ilk addımlarını atacaqdılar.
Genc adam

[1] 2 >>