qatlarına cızmadan, sadelik ve mehribanlıq libasında yazmış olduğun adını kim silecek? Sen bilib sene benzer çox insanların elinden tutmuşam. Çoxunun dalınca qaçıb adını çağırmağıma peşman olmuşam. Gözüm uzanan yollarda qalıb. Ne üçün bele oldu? Günahım ne idi?
Özümü müttehimler kürsüne oturduram.
Günahım - Sevmek
Şahidim - Sevgim, iztirablarım
Hakim - Sen
Cezam - Yene de seni sevmek. Ölene kimi. Seni seveceyem sen sevmesen de. Nefesim adını hecalayacaq hemişe.


Bir sevgi nağılı bitdi belece
Yaşamaqmı gözel ölmekmi sence
Gözlerem yolunu geri dönende
Gizlin döy qapımı "ey vefasızım"

Ne etmek qismetim beleymiş gülüm
Ferq etmez men artıq yaşayım ölüm
Teki sen xoşbext ol o gün
Men ağlasam da olar "ey vefasızım"

Canına can dedim canımı verdim
Canını canımdan daha çox sevdim
Bu yazıq canıma bax neler etdin
Bumu ehdin senin "ey vefasızım"

Cavanlıq sehvimi desek biz buna
Lenet o feleye saldı toruna
İndi sen yoluna men öz yoluma
Görüşerik bir gün "ey vefasızım"


Meni unuda bilmeyeceksen. Yanında, baş ucunda olacağam hemişe. Kim bilir hezin musiqilerin setirlerinde, gözünü zilleyib xeyallara daldığın kiçicik bir nöqtede, belke de "sevirem" deyerek özünü aldatdığın insanın göz bebeklerinde tapacaqsan meni...

<< 1 [2]