matah şeydi, gizledib elaltdan xırıd elesinler?

İndi de behanesi ayrı şey idi: ne bilir axı ele günü bu gün gelib mitilini bayıra atmayacaqlar?

Onda o da acı-acı teessüflenecek ki, kaş ele derd qapı-pencerenin derdi olaydı. Aydın meseledir ki, gelen oğul da ele-bele gelmeyecek, top-tüfengle gelecek:

-Bilirsen ne var, qardaş, yığ şele-şüleni, hörmet qoyanda adamın çiynine çıxmazlar. Seni menden xahiş elediler, men de adam bilib, evi verdim. Yaxşı oğlansan, öz payına. Menim sene indiki halda hörmetim o olar ki, uzağı bir hefte de möhlet verim. Bilersen-bilmezsen, daha bu senin öz işindi. Onun da derdini men çeken deyilem ki? Özün de hara gedirsen get, bundan ucuz ev tapsan, gel tüpür üzüme. Dostun deyir, sende teze derd tapıblar, olub-qalanını yığıb vermisen dava-dermana. Menim günahım var ki, sen xestesen? Var menim günahım? Vallah-billah, dostundan keçemmirem. Menim yerime ayrı biri olsaydı, sennen başqa cür danışardı. Adam adama borclu qalar bir ay, iki ay, daha beş ay yox ki! Beş ay, yarım il demekdi. Özü de meni yandıran odu ki, deyiller, şairsen, meqale-zad yazırsan. Ne meqalebazlıqdı, e?! Bu milletin başını sizin ele o meqaleleriniz xarab elemedimi? Get özüne iş-peşe tap, pul-para qazan. Xalq qarnının hayındadı, ne görmüsen bu defter-kitabda? Belke de, eşitmiş olarsan, o ireli qonşumuzda bir er-arvad acından ölüb. Heç bilirsen, günde ne qeder acından ölen var ölkede? Hökumet açıb-ağarda bilmir, çünki qorxur, biabırçılıqdan qorxur. Bilir-sen de, beynelxalq alem-filan, ne bilim ne... Biri ele sen özün, eşitmişdin burdan-bura? Görürsen ki! Bundan yaz e! Yoxsa bağ bele, bostan bele. Ne olsun? Belke, sehv deyirem? Getdi senin o şerinin zamanı! Sen öz canın, gel bir küçeye tamaşa ele, gör yağış tepesine döye-döye camaat ne oyunlardan çıxır? Nedi-nedi axşam balasına bir tike çörek apara bilsin. Yaşayış budu, qardaş! Millet hamı küçelerdedi. Adam adama deyer: seni görüm küçelerde qalasan. Qaldı bu xalq küçelerde.

Ola bilsin bir az hisse qapılır o; bu

<< 1 [2] 3 4 ... 10 >>