Senin mende başladığın kimi başlayıram yazmağa…
Kiçik qum denesi idin evveller üreyimde haradan bilerdim ki seni bu qeder seve bileceyimi. Nesen sen qelbimde gizlenen? Berk berk qışqıran, olmadıqca olmağa çalışan?
Ne etdin mene anlamıram.
Nece oldu bu qeder böyüye bildin içimde ? Ne qeder ferqli olduğunu gözlerinin içine baxaraq izah ede bilerem yalnız sene.
O an gelseydi, söyleye bilseydim bunları sene.
Senin her şeyini bu qeder saf tebii ve temiz qebul ede bilirem, heyretlenirem inan ve özümü tanıya bilmirem.
Seni buna göre böyük bir xoşbextlikle günahlandırıram.
Çox gözel hissdi seni sevmeyin ağrısını dadmaq ve seninçün yoxluğunda darıxıb yaşaya bilmemek...
Mektublardan xebersiz sevimliimsen sen menim ilk üreyimi coşduransan..
Amma haradasan, indi gözlerim seni görür, amma üreyini üreyim ne vaxt görecek bilmirem.
Toxundum bu yaxınlarda sene, hiss etdin? Amma içimi yandırdı bu toxunuş, qelbim alovlandı ilk defe.
İçime axan gözyaşlarımı dindirmişdi o toxunuş, yeniden alovlandı, o köz olmağa yaxın olan ateş oldu.
Heç ne bilmirem, heç ne hiss etmirem, tek bildiyim sevimli ağrın bele bal kimidir üreyimde. Seni sevirem...!!!
Bir daha baxın etrafınıza belke bir sevgi var etrafınızda.
