Qızım, evden çıxırsan,
Söyle, hicabın hanı?
Belke xeberin yoxdur,
Eyleyse, dini tanı..
Hicab – İslam gereyi,
Hicab – heya örpeyi,
Müselman qadınların
İzzet, namus, ferehi.
O, Allahın emridir,
Peyğember [1] sünnesidir,
Mömin analarımızın
Bize qalan irsidir.
Sakit durma yerinde
Etrafına nezer sal,
Sen canavar xisletli
İnsanlardan uzaq qal.
Deyecekler, nenesen?
Deyecekler, çox gencsen.
Bu hele harasıdır?
Gör, neler eşideceksen.
Fikir verme onlara
Dostlarını doğru seç.
Niyyetini saf saxla
Sonda ekdiyini biç.
Dünen qucaqdaydın sen
Bu gün ayaq üstesen,
Heyat deyildir uzun,
Menim ağıllı quzum.
Göz yumub açacaqsan
Sen ana olacaqsan,
Sen nene olacaqsan.
Bir de baxacaqsan ki
Sorğu-sual olunursan.
Ömür keçib gedende
Qalan emel olacaq,
Her yaranan dünyadan
Tek onu aparacaq.
Qarşında dayanmışam,
Yaşı da haqlamışam,
Sendeki gözelliyi
Men çoxsunda görmüşem.
Lakin verdimi fayda?
Eser qaldımı ondan?
Quş kimi uçub getdi..
Geride buraxdığı
Bir teessüf sonunda.
Mirvari deneleri
Birce-birce toplanar,
Qızıl boyunbağılar
Mücrülerde saxlanar.
Hicab vacib emeldir,
O senin şerefindir,
Bu dünyada geyilen
Axiret sevincindir.
Asilikden hezer et,
Rebbine itaet et,
Sen müselman balasan
Hicaba riayet et.
