"
PEYGAMBERİMİZİN GÖĞSÜNÜN YARILMASI

Peygamber Efendimiz (S.A.V) süt kardeşi
Abdullah ile beraber evlerine yakın çayırlıkta
kuzularını otlatıyordu. Bir ağacın altında
çimenden yemyeşil halının üzerine oturmuş,
tatlı tatlı konuşuyorlardı. Bir müddet sonra da
Abdullah ağacın serin gölgesinde uykuya
daldı...
Kainatın Efendisi (asm) ise, oturduğu yerden
kâinatı kuşatan eşsiz güzelliklerin Yaratıcısını
düşünmeye koyuldu...
Bu sırada kuzular yayıla yayıla epeyce
uzaklaşmışlardı. onları geri çevirmek için
Peygamberimiz (S.A.V), ..
Abdullah'ın yanından ayrıldı. Bir müddet
gittikten sonra, karşısına beyaz elbiseli iki
kişinin çıktığını gördü. İkisi de güler yüzlü ve
sevimli idiler...
Birinin elinde içi karla dolu altın bir tas vardı.
Nur yüzlü Efendimizin (S.A.V) yanına usulca
yaklaştılar. Onu tutup İlâhî bir halı gibi duran
yemyeşil çimenlerin üzerine uzattılar....
Efendimizde (asm) ne ses, ne seda, ne de telâş
vardı. Bu güler yüzlü, bu temiz sîmalı ve bu
sevimli insanların kendisine kötülük
yapmayacağını biliyordu...
Ağacın serin gölgesinde uyumakta olan
Abdullah bu sırada uyandı. Manzarayı görünce
olanca hızıyla telâşlı telâşlı eve vardı.
Gördüğü manzarayı anne ve babasına anlattı.
Heyecan ve telâşlarından, evlerinden nasıl
çıktıklarının farkında bile olmayan...
Halîme ile kocası, bir anda Peygamberimizin
(asm) yanına vardılar. Fakat, Abdullah'ın
anlattıklarından eser yoktu....
Ortalıkta kimseler görünmüyordu. Zira, gelenler
memur edildikleri vazifelerini bir anda bitirip,
gözden kaybolmuşlardı. Sadece ayakta duran
Kainatın...
Efendisinin (S.A.V) benzi uçuktu ve hafiften
gülümsüyordu....
Fazlasıyla telâşa kapılan Halîme ve kocası,
"Ne oldu sana yavrucuğum?" diye sordular....
Kâinatın Efendisi (S.A.V) şunları anlattı...
Yanıma beyaz elbiseli iki kişi geldi. Birinin
elinde içi karla dolu bir tas vardı. Beni
tuttular, göğsümü yardılar...
Kalbimi de çıkarıp yardılar. Ondan siyah bir
kan pıhtısı çıkarıp bir yana attılar.

[1] 2 >>