çalışır. Fakat hiçbir müşteri
bulamaz. Yorgun argın ve yine ile boş gideceği
için üzgün bir halde eve dönerken bir balık
satıcısına rastlar. Adam avazının çıktığı kadar
yüksek bir sesle "balık, balık var, balık" diye
bağırıyor. Fakat elinde son olarak kalan iki
balığa müşteri bulamıyordu.
Adam, balıkçıya sokulur ve ona der ki, "Şu
saat benim işime, o balıklar da senin işine
yaramaz; öyleyse sen bana elinde kalan iki
balığı ver; ben de sana karşılık olarak şu saati
vereyim." Müşteri ayartmak için sabahtan beri
bağıra bağıra sesi kısılan balıkçı, adamın
teklifini kabul eder, balıkları verir, karşılığında
saati alarak oradan uzaklaşır.
Günlerden beri ilk defa eve yiyecek bir şey
götürebileceği için ölçüsüz derecede sevinen
adam, balıkları kapar kapmaz hızla evinin
yolunu tutar. Babalarının yiyecek bir şey
getirdiğini gören çocuklar neşe ile birbirlerine
sarılırlar. Kadın balıkların içini temizlemek
üzere mutfağa girer. Az sonra gördüklerinin
karşısında şaşkına dönerek kocasını çağırır.
Balıklardan birinin karnından bağırsak yerine
parlak ve iri bir inci çıkmıştır.
Adam inciyi alır; bir kuyumcuya koşar.
Kuyumcu incinin benzersiz değerde bir
mücevher olduğunu, kendilerine sattığı taktirde
karşılığında ondörtbin dirhem ödemeye hazır
olduğunu söyler. Adam artık anlar ki kötü
talihi değişmiştir. Çektiği ağır sıkıntılar artık
son bulmuş, Allah ona nimet kapılarını
açmıştır. İnciyi satarak kuyumcudan uça uça
evine yönelir. Olup bitenleri karısına anlatınca
bütün ev neşeye gömülür ve hepsi bir ağızdan
kederlerini gideren Allah'a ölçüsüz şükürler
ederler.
Tam bu sırada kapıya gelen bir dilencinin sesi
duyulur. Adam dua ve yalvarmalar içinde
içeriye şöyle seslenir. "Ey hane halkı, esirgeyici
Allah size bağışladığından bana da verin."
Adam hemen kapıya çıkar dilenciye der ki:
"tam şu anda Ulu Allah (c.c) hiç
beklemediğimiz bir şekilde ve içinde günlerce
kıvrandığımız bir açlığın sonunda on dört bin
dirhem bağışlamıştır. Madem ki sen

<< 1 2 [3] 4 >>