verir. Onların yerini dolduran yeni eritrositleri ise insan sümüyünün içerisinde yerleşen qırmızı ilik hazırlayır. Sümüyün içerisinde bir de sarı ilik olur ki, adi vaxtlarda bu ilik bir dene de olsun eritrosit hazırlamır. Ancaq insan xestelendiyi, yeni mikrobların hücumuna meruz qaldığı zaman daha çox eritrositlere ehtiyac olur ki, bu zaman sarı ilik "qonşuluq" vezifesine layiqince yerine yetirir; Heç vaxt görmediyi işi görür, yeni eritrosit hazırlamağa başlayır.

İnsan o qeder mürekkeb ve qeribe mexluqdur ki, onun anatomiyası ve fizyologiyası kimi psixologiyasını da tam olaraq başa düşmek mümkün deyil. Sebebini bilmirem, amma defelerle şahid olmuşam ki, bezi insanlar ictimai yerlerde, xüsusile de ictimai neqliyyatda telefonla danışmağa daha çox can atırlar. Metro tunelden çıxar çıxmaz tez telefona el atırlar. Qatarın stansiyada 15-20 saniyelik dayanmasından istifade edib kimese zeng edirler. "Salamdan", "ne var-ne yoxdan" sonra, "qatar tunele girir dalğa itecek" deyib, telefonu söndürürler. Qatardan enene qeder her stansiyada bunu tekrarlayırlar. Avtobuslarda da veziyyet oxşardır. Öten gün genc bir xanım avtobusa miner-minmez telefonunu çıxarıb kimese zeng etdi ve başladı hündürden danışmağa. Arada bir başını qaldırıb avtobusdakıları seyr edir ve insanların ona baxdığını görüb sesini bir az da yükseldirdi. Sanki insanların diqqetini özüne yönelde bilmesi ile qürrelenirdi...

Göresen özünü ictimai yerlerde apara bilmeyen bu cür insanlar bilirlermi ki, onların yaşaması üçün her gün milyardlarla eritrosit özünü "feda" edir?..

<< 1 [2]