kısmında bir
mağara var, sen oraya çekileceksin. Kırk gün
hiç dışarı çıkmadan Allah, Allah diye zikirde
bulunacaksın. Ne duyarsan duy, ne görürsen
gör vazgeçmeyeceksin, sana gelenlere itibar
etmeyeceksin, hatta padişah bile gelse,
dünyayı sana teklif etseler dahi itibar
etmeyeceksin işte o zaman muradın gerçek
olacak. Her şeyi yapmaya hazır olan aşık genç
iyice şaşırmıştır, bu iş bu kadar kolay mıdır?
Aşık genç:
– Gerçekten bu kadar kolay mı? Ben şimdi
elime tespihimi alacağım, mağarada kırk gün
Allah lafzı celili ile zikir çekeceğim, sonra
sevdiğime kavuşacağım, öyle mi?
İhtiyar alim:
– "Evet, bana inan ve dediklerimden çıkma
yeter." demiş sadece.
Çoban sabahı beklemeden, arkadaşıyla
vedalaşarak ihtiyarla birlikte hemen yola
koyulur. Birlikte yol alırken çobanın morali
yükselmiş, yüzüne renk, ayaklarına kuvvet
gelmişti. İhtiyar, çobana mağaranın kapısına
kadar eşlik eder. Kapıda çoban ile ihtiyar
vedalaşırlar. Çoban hemen içeri girer ve Allah
zikrine başlar. Niyetini padişahın kızına, dilini
de Allah’ın zikrine yöneltir.
Aradan birkaç gün geçmiştir, çoban zaruri
ihtiyaçlarının dışında sadece zikirle meşgul
olmaktadır. Çoban mağarada zikirle meşgul
olurken, civar köylerde bir söylenti kulaktan
kulağa dolaşmaya başlamıştır bile. Herkes
birbirine şöyle diyordu:
“Şu dağdaki mağaraya keramet ehli bir derviş
yerleşmiş, gece gündüz zikirle meşgul
olmaktadır.”
Söylenti artarak devam etmiş, sadece yakın
köylere değil, zamanla kasabaya, oradan da
ülkenin her tarafına yayılmış. Söylenti her
yayılışta, bire bin katarak abartılıp çobana
birçok kerametler izafe edilir. Çobanın
mağaraya çekilmesinin üzerinden bir ay
geçmişti ki, bir gün arkadaşı çoban onu
ziyarete gelir.
Mağaradaki kendini zikre o kadar vermişti ki,
arkadaşının geldiğini fark etmemiştir.
Seslendikten sonra ancak kendine
gelebilmiştir. Kısa bir hasret gidermeden
sonra, arkadaşı mağaradan ayrılır ve çoban
zikre devam eder.
Kırk günün dolmasına üç–beş gün kalmıştı

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>