Nüsret Kesemenli
Etiraf

Fikirli gelirem,
Dalğın gelirem,
Qayğılı gözlerin çekir şeklimi.
Bezen gec gelirem,
yorğun gelirem
Bitirsen qapıda benövşe kim
Belke min suçumu bilmisen menim,
Birini üzüme vurmamısan heç.
Eyhamla üzüme gülmüsen menim,
Birce yol üzüme durmamısan heç.
Her kes taleyile gelir heyata,
Demirem,üreyi yumşaq olmuşam.
Decel balalara mülayim ata,
Seninçün en decel uşaq olmuşam.
Sensen dağlar kimi sebrle dözen,
Belke tereddüdle çox döyüşmüsen.
İsti bir sevgiden yazmışam bezen,
Soyumuş çayımı sen deyişdirmisen.
Üzümde kederden bir iz görende
Şirinim olmusan,
Acım olmusan.
Qohumdan,tanışdan pis üz görende
Sen anam olmusan,
Bacım olmusan.
Bir kövrek şerimden gözlerin dolub,
Düyünlü qaşını görmemişem men..
Bir elin metbexde
qabda-qaşıqda,
Bir gözün istide ,tüstüde olub,
Bir elin beşikde
oğul-uşaqda,
Bir gözün hemişe üstümde olub
Yollar çarpaz-çarpaz,
Yollar qarışıq...
Gece yol gelirem qulağı sesde.
Bizim pencereden süzülen işıq-
Gözünün nurudur yolumun üste.
Fikirli gelirem,
Dalğın gelirem,
Qayğılı gözlerin çekir şeklimi.
Bezen gec gelirem,
yorğun gelirem
Bitirsen qapıda benövşe kimi...
Qapini döymüşem geceyarısı,
Saçımda bir elin teması gelib.
İsti dodagımda bir öpüş izi,
Elimde bir saçın xınası gelib.
Yuxulu gözünde qızartı görüb,
Qızara-qızara yalan demişem.
Şübhenin behane payını verib,
Hele yatmayıb ki,balam ,demişem.
Tez -tez oymayıram men bu oyunu,
Neçe yad sifeti görüb gelirem.
Senin bir ömürlük sevgi payının
Yarısın özgeye verib gelirem.
Bu ele duyğu ki,
Bu ele qem ki,
Min olsa yene de ezmezdi seni.
Bezen elasine deyişmişem ki,
Belke dırnağına deymezdi senin.
Pencere dalından yollara baxıb,
Yuxusuz gözünle vaxtı sayırsan.
Körpe balaları köksüne sıxıb
Mürgülü-mürgülü gülümseyirsen.
Nağıl danışırsan " Min bir gece" den,
Nağılın qorxulu,
sehrli,qemgin...
Men ise sallanıb geceden
Bir quyu dibine enirem her gün.
Bilmirem meleksen,ALLAHsan,nesen?
Mene bağışladın neçe

[1] 2 >>