Allah bütün analara can sağlığı ölenlere rehmet elesin!

Bextiyar Vahabzade-Anamın ölümüne...

Ne tez ellerini üzdün dünyadan,
Balanı tek qoyub hara getdin sen?
Nece yox olurmuş bir anda insan,
Ele bil dünyada heç yox imişsen.

Güneş qürub etdi…otaq qaraldı,
Bir anda yox oldun sen xeyal kimi.
İndi düşünürem:Senden ne qaldı,
Könlümde xatiren qara xal kimi.

Meni boya-başa yetirdin, ana
Bize borclu bildik her zaman seni.
Sen meni dünyaya getirdin, ana,
Mense yola saldım dünyadan seni.

Sen mene beşikde laylay çalmısan
Bu gün laylay çalım sene mendemi?
Senin şirin-şirin laylalarmı
Men sene qaytarım cenazendemi?

“Yuxun şirin olsun”–deyerdin mene,
“Yuxun şirin olsun”–deyimmi sene?
Gerek men başına dönem-dolanım,
Meni heyat üçün yatıran anam,
Söyle ölümçün
Nece yatırım
Seni men bu gün?

Bu nece dünyadır, anlamıram men,
Cilvesi cürbecür, rengi cürbecür
Dünen nefesiyle seni isiden
Bu gün buza dönüb, daşa dönübdür.

Bu nece dünyadır,
İnsan oğlunun
Xeyalı göydedir, özü yerdedir,
Sağ iken çiyninde heyatın yükü,
Ölende cesedi çiyinlerdedir…
Bu nece dünyadır, bu nece dünya,
Ölümü heqiqet, heyatı röya.

Derdimin, qemimin sendin ortağı, .
Niye üz dönderdin, bes niye menden?
“Derdin mene gelsin!”–deyerdin axı,
Niye derd caladın derdime bes sen?..

Anam, heç kes seni incitmemişdir,
Men seni,
men seni inciden qeder.
İndi kime açım derdimi bir-bir,
Kim menim derdime yanar sen qeder?

Evin her küncünde görünür yerin.
Gözüm axtarcıdır, ana, ay ana,
“Nenem hanı?”–deyir körpe Azerin,
Men ne cavab verim, ona, ay ana?
Bilmirem, bilmirem bu ölüm nedir, Heyat var iken?
Nefesin, ay anam, hele evdedir,
Özün yer altında daşa dönmüsen.

Bu gün yeddin oldu…
anam, yeddi gün,
Bizimle beraber ağlar otaqlar.
Sene,
yalnız sene,
sene demekçün
Könlümde ne qeder menim sözüm var.

“Kimleri çağıraq bu gün yeddiye?”
Xalalar, bacılar soruşur menden.
Anamdan soruşaq, o biler deye,
Senin otağına üz tuturam men.

Anam, tapşırıldın ana

[1] 2 >>