müsbet menada formalaşmasına kömek edir. Namaz ibadetinin insanların daxili aleminde yaratdığı “Yaradanla ünsiyyet psixologiyası” onlarda yalnızlıq şüurunun yox olmasına sebeb olur. Eyni zamanda insan menevi heyatında daha derin hissleri yaşadığını ve gözle görünmeyen ilahi bir elaqenin içerisinde olduğunu düşünür. Namaz qılan insanda özünüderketme prosesi daha süretli baş verir. Qeyd etdiklerimiz edilen ibadetler kortebii şekilde deyil, mahiyyetini derk ederek icra edildiyi zaman baş verir.

Namaz insanla Yaradan arasında vasitesiz elaqenin yarandığı bir ibadetdir. Günde beş defe icra edilen bu ibadet insanın daxili aleminin saflaşdırılması baxımından evezsiz deyere sahibdir. Namaz esnasında Yaradanla qul arasında baş veren yaxınlıq, insanın namazdan sonrakı heyatında da çox önemli yere sahibdir. Çünki namaz qılan insan her zaman Allah terefinden nezaret edildiyini ve namazdakı qeder yaxın olduğunu düşünerek etdiyi emellere yön vermeye çalışır.

Bu heqiqeti Allah-Teala Qurani-Kerimde bu şekilde ifade edir:“Kitabdan sene vehy olunanları oxuyub namaz qıl. Heqiqeten, namaz çirkin ve yaramaz işlerden çekindirir. Allahı yada salmaq ise ibadetlerin en ezemetlisidir. Allah ne etdiklerinizi bilir”. (el-Enkebut, 29/45)

Bütün dünyevi problemlerini kenara qoyaraq namaza yaxınlaşan insan,nefsinin teleb etdiklerine deyil ruhunun ehtiyac duyduğu menevi rahatlığa nail olur. Namaz vasitesile insan Yaradana tevekkül düşüncesini formalaşdırır. Qarşılaşdığı bütün problemlerin qarşısına beynindeki tevekkül ruhu ile çıxaraq depressiya, heyecan ve qorxulardan uzaqlaşmağı daha rahat bacarır.

Namaz sadece bedenle edilen fiziki bir ibadet deyil, eyni zamanda bedendeki psixoloji problemlerin aradan qaldırılması üçün bir vasitedir. Yaradılış etibarı ile insanda özünden güclü ve ya nüfuzlu insanlara tezim etme patologiyası vardır. Bunu insanlar işledikleri yerde müdirlerine qarşı, oxuduqları mektebde müellimlerine ve ya cemiyyetdeki özlerinden üstün bütün insanlara qarşı

<< 1 [2] 3 >>