Qeddar ve günahkar insan vefat edir. Cehennemin qapısında onu melek qarşılayır. Melek deyir: " Cehenneme getmek istemeyeceksen. Eger indi heyatın boyu etdiyin cemi bir yaxşılığı yadına salıb, mene desen, bu kifayet eder ki, bağışlanıb, Cennete düşesen ". Kişi heyecanla fikirleşir, bütün qohumlarını, dostlarını, etrafında olmuş insanları xatırlayır, onlara ne vaxtsa yaxşılıq etdiyi yadına düşmür. Vaxt bitir, o, xilas üçün bir sebeb tapa bilmir. Kişini Cehennemin qapısından içeri atmaq isteyirler ki, o, qışqırır: " Dayanın, xatırladım. Bir defe meşede gedirdim, yolumun üstünde tor qurmuş hörümçeyi gördüm, men ordan ehtiyatla keçdim ki, onun yuvası pozulmasın ".Melek gülümseyir, bu vaxt göyden bir hörümçek gelir, öz torundan hemin adama uzadır. Adam ipden yapışıb Cehennemden yuxarı, Cennete qalxmağa başlayır. Bu vaxt aşağıda olan diger günahkar insanlar da torun aşağısından yapışıb, xilas olmaq üçün imdad isteyirler. Bir neçesi tordan tutub qalxır. Kişi qorxur: " Birden adamlar ağırlıq eder, ip qırılar ".Özünü xilas etmek üçün o, ayağı ile aşağıdan yapışan insanları yere itelemeye başlayır. Bu vaxt heqiqeten de ip qırılır ve kişi Cehenneme yuvarlanır. Son anda onun qulağına Meleyin sesi gelir: " Teessüf. Senin qorxun ve narahatlığın qezebe ve paxıllığa çevrildi, sen yene de pis emelinden qalmadın. Son anda heç olmasa bir-iki insana yaxşılıq etmek şansını da elden qaçırdın. Bu hereketinle bütün ömrün boyu etdiyin o birce yaxşılığı da itirdin ".
