Yeqin heç senin de yoxdu xeberin,
Bu gün gelib keçdim heyetinizden,
Hemin o cığırdan,hemin o izden...
Allah,nece dönür çarxı mehverin!
Aman burda seni nece arardım...
Pencereden düşen qefil kölgede
Ümid axtarardım,ses axtarardım.
İndi pencereni tanımadım heç,
Bigane ayağım durma gelib keç,
Min yol baxdığını heçe dönderen
İnsanın gözleri ne dönük olur.
İndi o sözleri pıçıldamıram
İnsanın sözleri ne dönük olur.
Baxır,görmeyi yox,alışmağı yox,
Bigane baxışlar ne sönük olur.
Bu el senin deyil,o eller menim,
Bu tel senin deyil,o teller menim...
Biri-biri üçün yanıb qovrulan,
İndi göynertisi göye sovrulan
İnsanın elleri ne dönük olur.
Nevazişsiz qalıb yatan,qıvrılan
İnsanın telleri ne dönük olur.
Ne yaxşı o eller ağlaya bilmir,
Ne yaxşı o teller ağlaya bilmir.
Üreyim od alıb yanırdı burda,
Eh,seni görmeden keçmek ne idi.
Ayağım mıxlanıb qalardı burda
İndi heç bilmirem hardan keçirem,
Ele bil sopsoyuq qardan keçirem
Heç burda olmayıb ayaq döymeyim
İnsanın addımı ne dönük olur
Dünya başdan-başa unutmaq imiş
Dünyanın adamı ne dönük olur.
Ne men o pilleni qalxıram ele,
Ne sen o eyvandan baxırsan çöle...
Gerek bu dehlize bir mehel qoyam,
O soyuq mermer de nece var qalıb.
O mene tay deyil,men ona tayam,
Onda soyuqluğa etibar qalıb.
Vallah ağac dönmez,daş bele dönmez
İnsanın ülfeti ne dönük olur
Bir üzü alışan,bir üzü sönen
Üzün daş sifeti ne dönük olur.
Bir var çiçek kimi solasan,bu heç...
O sola,sen tenha qalasan,bu heç...
Ömür qala-qala,gün qala-qala
Elvida deyesen doğma bir yola-
Semtini unudub her yöne geden
İnsanın yolları ne dönük olur.
Bir qucaq sevgini daşlara çalıb
Bigane-bigane yanında biten
İnsanın qolları ne dönük olur.
Ne yaxşı o yollar ağlaya bilmir
Ne yaxşı bu qollar danışa bilmir.
