gülüşlerini taxdılar dodaqlarına.
"Yoxsa, bu xanım meşhur memardı?" - deye sarı saçları biz-biz durmuş xanım gülümseyerek dillendi.
"Beli, özüdüki var" - Azer bey cavablayınca xanım ele bir öpdü ki, iki yanağımdan sanki peçat qoydu. Semimiyyetsiz!
Geri çekilince diger xanımla el-ele görüşdük. Bu, digerinden ferqli olaraq medeni birine benzeyirdi.
"Bu aralar sizin haqda çox eşitmişik" - dedi yene sarı saçlı xanım. Cavab olaraq yalandan dodaqlarımı qıvırdım yana doğru.
"Çox genc olmağınıza baxmayaraq bele uğur qazanmısınız. Sizi tutan olmaz" - sonda göz vurdu. Ah, birde sözünün yerini bilmir!
"Her bir uğur çox çalışmaqdan gelir. Tebii, bu sizde yoxdusa meni anlamağınız biraz çetin ola biler" - deyince semimiyyetsiz gülüşü yavaş-yavaş üzünden silinmeye başladı. Deyesen maskası yox olurdu. Aradakı gergin havanı Azer beyin sesi pozdu.
"Suay xanım, gedek sizi daha tanış edeceyim insanlar var". Onlarla sağollaşıb yeniden insanların arasında irelilemeye başladıq.
"Çox sağolun" - dedim Azer beye meni oradan uzaqlaşdırdığı üçün.
"Sizden qorxdum, doğrusu"
"Niye?"
"Xanımın üz ifadesini görmediniz?" - deyib gülmeye başladı.
"Bunu özü istedi" - deyince birlikde qehqehe atdıq.
Artıq bir saatı geride qoymuşdum. Bu müddet erzinde o qeder insanla tanış olmuşdum ki, birinin bele adını yadımda saxlaya bilmemişdim. Sözün esl menasında insan zeherlenmesi yaşayırdım. İndi ise öz qabığıma çekilmiş, bir kenarda şerabımı içirdim. Önemli qonaqları geldiyi üçün Azer bey yanımdan ayrılmalı olmuşdu.
"Yaxşı seçimdi". Arxadan eşitdiyim sesle elimdeki bardağı dodaqlarımdan uzaqlaşdırdım. Bir deqiqe, bu ses...! Geriye çevrildim. Axı, bu...Nece yeni?!
"Salam men, Senan"

<< 1 ... 14 15 [16]