axşamı da elametdar günlerin birine düşmüşdü. Ya Beset idi ya İmam Zamanın mövlud günü idi. Anamın ağladığını gördüm. Dedim: Ana sizin vaxtınız gelen Cümedir. Dedi:Yox bele bir günde Kerbelada olmaq mene qismet deyilmiş. Meni de apara bilmezsen? Bir az fikirleşib dedim: Ana qulluğundayam. Get hazırlaş aparım seni de. Bunu genclere tövsiye edirem ki, Ehlibeytin yanında üzü hörmetli olmaq isteyirsinizse bunun bir yolu da ele budur. Ata ananın razılığını qazanın! (Cavan)ded: Atamı ulağa mindirdim .Anamı ise çiynime aldım. Yağış da yağırdı. Yer palçıq idi. Az qalırdı ki, yere yıxılım. Anam çiynimde olduğu müddetde hey deyirdi: Meni de apardığın üçün xeyir göresen oğlum! Çetinlikle de olsa heremin qible terefden açılan qapısına çatdıq. Allah yene qismet etsin gedenler bilir.Atamı ulaqdan endirdim. Anamı çiynimden yere qoydum. Her ikisinin elinden tutub İmam Hüseynin heremine daxil oldum. Yorğunluğuma baxmayaraq her ikisinin ellerini buraxmadan üst başım da ele yağan yağışdan islanmış halda dedim: "Salam olsun sene ey Eba Ebdillah!" Ele ilk salamda sanki besiret alemi açıldı menim üçün. İmam Hüseynin zerihi açıldı. Eba Ebdillahın camalını gördüm. Salamımın cavabını verib mene baxıb, üç defe "Aferin" dedi. İndi ata anam dünyadan gedib. Cüme axşamları ziyarete özüm gelirem. İndi her defe hereme gelib salam verende İmam Hüseyn de salamımın cavabını verir. Bunu ata anama etdiyim xidmet sayesinde qazandım". Dediyim ki, bu cür işler, eşidilen sesler, bu menevi aleme dad duz verir bu da Ehlibeytin (es) xüsusi inayetiledi

<< 1 [2]