Bayaqkı sözleri ağlımı o qeder qarışdırmışdı ki, indi her şeye kenara qoyaraq Aydına qarşı ağlımla yox hisslerimle cavab verirdim.
-Belke de. - söyleyib getmek isteyirdim ki, Aydın elimden tutub menimle birge addımladı.
-Ne edirsen? - qaşlarımı çatıb soruşdum.
Aydın yeniden menimle üzbeüz dayanaraq her iki elimden tutdu.
-Hemin vaxtı, şeraiti senin üçün yaradacağam.
-Aydın xahiş edirem. - elimi çekib dedim. -Daha her şey üçün gecdir. Bu cür boş xeyallar lazım deyil bize.
-Liliya, - soyuq ellerini üzüme toxundurub meni sesledi. - sen sadece mene inan.
Daha heç ne demeyib eve doğru gedib celd addımlarla yuxarı qalxdım.
Son günler Meryemle Celalı birge gördükde daha evvelkitek meyusluq keçirtmir, qelbim sıxılmırdı. Bilmirdim, belke de başım o qeder qarışıq ve öz derdlerimle meşğul idim ki, daha "Celal derdi" menim üreyimden uçub getmiş, onu sadece öz xatirelerime hekk etmişdim. Men bunu Aydından qurtulmaq üçün yox, Meryemin yanında üzüqara olmamaq, xain refiqe olmamaq üçün etmişdim.
-Bes Aydın? - öz-özüme pıçıldadım. - Onun yeri hardadır mende? - yastığımı qucaqlayıb özlüyümde bu suallardan qaçmaq istesem de Aydından qaçmağım qeyri-mümkün idi.
İndiye qeder ona olan qezebimi her şeyin qarşısına qoyub, elimde bayraq etsem de indi anlayırdım ki, bizim Aydınla olan bağlılımız ayrı idi. Amma men ne buna hazır idim, ne de bele bir isteyim var idi.
Peşemle bağlı olaraq evvelceden her şeyi qurulmuş plan üzre getmeye o qeder öyreşmişdim ki, indi aniden Aydının heyatıma daxil olmağı menim büsbütün ağlımı qarışdırmışdı. Bayaqkı danışığımızdan sonra seher Aydınla neler olacaq düşüncesi ile yuxuya getmişdim.
Seher otağıma girdikde masamın üstünde bir deste gülü gördükde yene Aydının işleridir deye düşünerek çox da fikir vermeden keçib yerimde eyleşdim. Yenice eyleşmişdim ki, Artur zeng etmiş, onunla danışdığım zaman tesadüfen gözüm güllerin üstündeki kiçik kağız parçasına sataşdı. Kağızı elime alıb Arturla söhbeti sona çatdırıb desteyi asaraq celd kağızı

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>